нема (гл.) - писмо (имн.)

Од нив долго време нема писма.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Поштарот сомничаво ќе нè погледнеше, па потем ни велеше дека одамна немало писмо од Италија. Нас нè обземаа семожни мисли.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не кажуваш, да речеш: мори, жено, што правиме што немаме писмо од детето, да одиме в град и да се распрашаме ако некој има дојдено да разбереме што е работава, туку си се замислил за свадба.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Најголем е кмерскиот алфабет, со 74 Malajalam букви. Maldivisko Во еден совршено правилен систем, каков што се некои алфабети смислени од лингвисти Sinhale{ko коишто имале цел да ги забележат јазиците што дотогаш немале писмо, на секоја фонема Sirijsko ѝ одговара една графема.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Нема пари. Нема писмо. Скоро два месеца.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
За свадба е најлесното! Ова да видиме на кој крај ќе истера, што нема писмо;
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Со месеци веќе немаше пари. Немаше писмо.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И пак, секогаш одново, понекогаш дури ина сон почнуваше ново писмо со кое требаше да ја објасни внетрешната состојба на оној Марко Проказник: самоповиканата пијана власт на натрапникот е вистински и најголем непријател на државата, на народот. од тетратката останаа уште само маслосаните корици, веќе немаше писма.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)