ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

И нема место каде би можеле луѓето да се разладат во дните кога температурата знае да достигне и над 30 степени.

Во Келн немаше место по хотелите, зашто сите беа преполни со деловни луѓе од цел свет, кои беа дошле овде на Модната ревија на мебели.

Зората нестрпливо чекаше да си одам за да ти пријде – немаше место за тројца.

- Ни фали само уште Џони Вокер Црвенкуровски, но за него тука нема место, а немаше ни виски.

Во нашиот живот нема место за зборовите на срцето. Помисли си.

Тука немаше место за отпор. Што ќе речеше стариот археолог, тоа и ќе бидеше.

Ние сме свикнале да го гледаме просторот поаѓајќи од нас самите, од нашиот внатрешен свет, од нашата невистинита длабочина; ние сокриваме, ние маскираме, ние лажеме затоа што сакаме да ги притаиме нашите чувства, сокривајќи се во аголот на итрата непристапност; сето она што е прифатено да се нарекува психологија, сето она што „нема место да постои“ во социјалниот свет, околу што се кодира и се формира нашето „јас“.

Уметноста е прашање на персоналитет. Нема место за вкус во механичкиот цртеж. 122 Margina #4-5 [1994] | okno.mk

Сликарството го сметам како средство за изразување, а не како цел. Средство за изразување како било кое друго, а не цел која би исполнила цел еден живот.

Морам да го најдам центарот на светот, и себеси да се поставам во него, за да не паѓам; во циркусот за мене веќе нема место, од пред некој месец, кога ја изгубив моќта да правам секакви вратоломни ѓаволштини.

Беше чедна, внимателна, но во моето срце немаше место за двајца и тоа таа го сфати.

Да, бевме заслепени. Нас, простите селски деца така нѐ научија, така ни го имаа испрано мозокот што во него немаше место за да се роди мисла и мислење...

Беше и Ное, оној кој пред Потопот го беше собрал во кофчегот своето семејство, „и сите ѕверови според родот нивни, и добитокот според неговиот род, и сите гадови, што се влечеа по земјата, според нивниот род, и сѐ што лета, според родот негов, птиците сите и сѐ што има криља“; само за нас четирите немаше место на списокот на нашиот брат.

Беше Едип, беше Каин, беше Ное, а во оние желби кои не сакаше да си ги признае посакуваше да биде пророк, и затоа им го одзеде Мојсеј на Евреите – самиот тој сакаше да биде единствен, ничиј, самороден, па таков си го претставуваше и оној што од луѓето беше прогласен за она што самиот тој, брат ми, сакаше да биде.

Ги воскресна, ги оживеа и ги врати назад во Библијата, во благословената земја нивна, стокмена меѓу редовите на Светото писание, зашто на земјата немаше место за нив, зашто земјата им ја испоганиле лажните богоугодници, милениците на мракот и темнината.

Сега нема место за стамболовска политика. Преродувањето на стамболовскиот режим во Бугарија сега не се оправдува со ништо и претставува еден нов обид на политичкото недоносче да покапризничи.

Името Бугарин во Македонија сега нема место, зашто веќе цели 25 години како живееме ние Македонците одделен живот од Бугарите.

А бидејќи во автономна Македонија ќе нема место за пропагандите, тогаш Србите ќе треба да им отстапат место на Бугарите.

Пеколот ќе се тресе ко иструлен чардак од вашето посакувано присуство, додека рајските порти го ставија огромниот катанец за вас, нема место под тоа небо...

За овој човек, кому височините на скелињата му беа и судбина и леб, сега веќе немаше место онаму, каде што беше барем малку подигнато од земјата.

Не, тука немаше место за никаква лутина, а Змејко го имаше и во себе истото тоа чувство, што го тераше татка му да ги стега вилиците така.

За повлекување е доцна. Нема место за повлекување.

Сета земја ја зафатија војници, вели, дури и за пчелите нема место. И полето е со војска и планините се со војска, вели. 142

А месата, непцата изгорени околу забот. Се кинат. Немам место за илач.

За мене веќе нема место на земјава, ќе им велам.

Се кострешат и немушто се молат. Ама нема место за потаму. 132

За него веќе нема место во селово, а може и да е убиен.

Доколку би ја живеела таа иднина, а потоа би погледнала наназад на животот што го избрала, како би се чувствувала? состојби Лена раскажувала случки на „невидливост“, на пр. кога била шестгодишно девојче, погледнала околу себе и рекла, „за мене овде нема место!“

Најпосле вратата попушти, се отвори. Немаше место да влезат двајцата.

Нема место што не е осветлено од неговата блажена душа, оти на сите народи скриените тајни им ги откри разумно исповедајќи, на едни со писмо, на други со поука.

Во мене веќе нема место за ново семе, а за твоите удари имам само скржава смеа.

За идеализмот повеќе немаше место.

Колку што е познато само во еден од манифестите Поетот спомнува дека во неговото кнежество нема место за желбите и заповедите на Владарот.

Мелодрама Не, доволни се двајца нема место за повеќе и кога би можеле да го измениме и кога праведно би го поделиле Имотов, секому на три, на два, на еден не би било исто ни делот, ни целоста ја имаме сите ние со празни раце ништо немаме штом пасијата стане посесија геометриска прогресија - хаос.

Езеро со боја на љубов што треба да се напушти. На ѕидот нема место за неа.

Тоа е реалноста на животот, партитурата се повторува како пејсаж осипан со оази на привидно блаженство во кое нема место за вистините на срцето, жед за вода во пустина и фатаморгана во која постојат само “вистински лаги”.

— За живите нема место, велам, но за гробови уште има.

Врне и од небото и од земјата: нема место од каде што не врне.

Нѐ напикаа во една соба: да нема место да се протегнеш, ногата да си ја исправиш.

Гледаш дека си згрешила, ама нема место за исправање.

И од потаму има потаму, ама за нас нема место.

За криенка - не, немаше места за криење.

А дотогаш, да ме сместиш некаде. Во плевната немаше место?

Понекогаш по улиците и нема место каде да се фрли некој отпадок.

Но и ако нема место каде да фрлите отпадок, не ќе се уморите ако го носите малку со себе и го фрлите таму каде што никому не му пречи и не создава грда слика.

БОРИС: Еве сега, јас сум дојден, нема место во куќава, мислиш ќе му текне да се истави, да каже „фала ви многу, гледам на товар сум, ќе бегам”. (Пауза)

Седат сите околу масата, за децата, се разбира, нема место, тие се во другата одајка, го гледаат и го слушаат Димостена, а тој го држи лицето како кадро што почнало да се губи од хартијата и ги пушта своите така да се рече излитени зборови, кажувајќи за затворскиот живот и тоа го поминува само со десетина во кои се нагнетени пет шест и повеќе години.

Пелагија каснува од слаткото што мириса на дуња, на дом, на сигурност, сака и таа да се уфрли меѓу зборовите на тетката, ама нема место за нејзините зборови, не може да направи простор во нејзината реденица оти таа ги стиска зборовите еден до друг, смислата одвај да допира до свеста на Пелагија, само негде длабоко во срцето веќе знае дека не само што нашла засолниште, туку како да ја нашла тетка Евдокија од Прилеп, односно како да оживеала нивната мајка, нејзината и на Добра, одонде, од зад границата, па наслутувајќи големи премрежиња, брза да ги откине од патот на страдањето.