нема (гл.) - коњ (имн.)

Не. ќе им речам дека немам коњ, ако разберат, ќе простат, мислеше и се изненади кога на прашањето, како ќе помогне, призна: - Имам коњ.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
А и кој да му поверува на сиромавиот Козак дека нема коњ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Го стрелаа а потоа го бараа коњот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Колата морам да ја извлечам од свињарникот; и доколку случајно нема коњи, ќе мора свињи да ја влечат мојата кола.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, додека ја затворам чантата и мавтам да ми ја донесат бундата, а сето семејство се збрало, таткото, подмириснувајќи ја чашата рум што ја држи в рака, а мајката најверојатно разочарана – па што, всушност, очекуваат овие луѓе од мене? – сета облеана во солзи си ги гризе усните, а сестрата мавта со шамичето натопено со многу крв, јас сум некако подготвен, под извесни околности, да признаам дека младичот, можеби, е сепак болен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Јас немав коњ за зет, па коњ ми даде Николе Солески.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Излегува Дуко Вендија и гледа - нема коњ. И, ах мајче мајчино, ах живо и мртво.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Немаш коњ да го бодниш и да те фрли и ти пак да му простиш откако ќе се врати и со влажни очи ќе застане над тебе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)