ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Немаше зборови. Тишината беше јасна. Нова комисија, проверки, записници. И сѐ поради козите!

Грот: Што мислиш за Дру Фридмен? !

Сепак, тој е секогаш интересен за читање, тука нема збор.

„А бре, другари, кучкари сме, нема збор...“ „Беа наши“, рече Влатко.

„Се сеќавате, нив ги најдовме на ѓубриште уште непрогледани.“ „И ги криевме во оваа визба“, продолжи Дејко.

Клучот од визбата ми беше во џебот, отклучив и се втурнавме: ние - петмина а тоа - малечко, исплашено и црно. Трепереше од страв. „Поголемо е од Џеки и Белчо“ реков.

Значи, немаше збор за месо, риба, ништо. Јуфки! Јуфки!

- Тогаш нема збор, не те пуштам никаде!

Кога сè ќе замолчи, нема зборови за разговори долги, а само очите говорат, очекувајќи секојдневно исти денови, времето тече бесповратно, а грижа воопшто немате што си оди, ниту пак знаете патот кај ве води, апослутно на ништо не се надевате, не сакате, ниту мразите, рамнодушно по земјата газите, ни мртов ни жив, е тоа е клето, нема ден бел, само црн, ниту сив, тогаш сфаќате дека, не сте сфаќале ништо.

Но на повеќето од новите жители во геј-гетата заедничко им беше искуството на учество во еден нов, радосен и невиден општествен експеримент: создавањето заедница околу хомосексуалната желба, геј-сексот и геј-идентитетот.443 Тој општествен експеримент излезе кратковечен.

А така процесот на аутирање го усогласуваше со постепеното раскрстување со традиционалните хетеросексуални, конзервативни, главнотековни претстави за правилниот начин на живеење.

Тоа им додаваше тежина и авторитет на поеволуираните, на поискусните и на порадикалните припадници на локалната заедница.

И покрај тоа што, според Томасини, човекот е „млад, мажествен маж“, што е „крупен“, што „зрачи со плеќеста машка самодоверба“, што обожава да игра кошарка и што „често може да се види во паркот како, заигран партија баскет, се турка со другарите“, ете, нема збор, излезе дека бил пешко.

Нужна беше психичка деколонизација: геј-мажите требаше да ги распознаат и да ги отфрлат туѓите, несоодветни претстави што околната култура на хетеросексуалноста им ги всадила во умовите. ‌Многумина геј-мажи ја отфрлаа радикалната идеологија на машкиот геј-живот, да нема збор, а многумина формираа свои подгрупи во рамките на геј-заедниците според своите сексуални вкусови, родови стилови, идентификации со конкретна општествена класа, политички симпатии, морал, вредности, интереси и навики.

Иако дечките што изгледаа како обични дечки, на кои се гледаше старомодна, стандардна мажественост, честопати беа еротски објекти на цена, многумина од новајлиите во геј-гетата постепено доживеаја разубедување од своите старомодни, рустични, паланечки, непросветлени гледишта – од своите „емоционални јанѕи“ и од „неослободените“ ставови – вклучително и од придржувањето кон крутите родови стилови, кон несоодветните романтични мечти, кон рестриктивната сексуална моралност, кон политичката конзервативност, кон божемната чедност и кон други малограѓански вредности.

„Ах, да! Па, сепак е поредок...“ , се согласи превосходството. Нема збор, ама ме утешија!

„Па познато е, ваше превосходство, бидејќи овде нов поредок има„, му одговори советникот, „Зашто, ние, така да речам, сме мртви, ваше превосходство“.

Тој немал зборови за тоа. Можел само да го стори.

Дека кај оние двајца, за кои тој немаше зборови, веќе немаше што да се соочува.

Томо немаше зборови. Душка ја бележеше секоја негова промена.

Немаше зборови, само блажена насмевка која се дарува на некој што се чека.

Повеќе немаше зборови. Долгиот едноставно седна онаму каде што сметаше дека му е местото.

Очигледно, во нивниот речник ги немаше зборовите „Буна“ и „ Бој“.

И тогаш, под хипноза на сонот, малите рудари станаа од сламата на која спиеја, но не ги зедоа копачите.

Беше попусто да му се говори, видов, немаше збор за неговата преголема среќа...

Камилски се насмеа, но потоа, прифати со сериозен тон: Смеата настрана, но нема збор што би можел, подобро од оваа поговорка да го долови не само албанскиот туку и целиот балкански инает, создаван и пластен во времето на османското владеење во нашите земји!

Камилски ja чувствуваше мошне блиску темата на инаетот, како психопедагог, a со поговорката што ја кажа, за таткото, мајката и децата тој целеше кон едно од главните обележја на балканското патријархално семејство, во кое владееше ригидноста на воспитувањето во реската поделеност на родителскиот авторитет и детската послушност, како два облика на инает, кои се формирале помеѓу двете генерации.

Агонијата нема зборови. Допирот не сака да е сам.

Занемеа. Нема збор ниту проговор. Двајцата лежат наплеќи, ама сонот не ги фаќа.

За неа нема зборови.

Бино даскалот немаше зборови да ја нафали по село, па дури со гордост ја извести училишната власт во Прилеп и владиката Глигорија во Битола дека кај него „прозирнило" и едно женско учениче.

Немав зборови, ниту тогаш, ниту сега.

- Алал ти вера! Досетлив си, нема збор! - восхитено го пофали Планински и му ја стегна раката да му честита.

Ете, само толку. И се смее. Нема зборови.

Сетилата не се доволни за да ја примат сета таа нежност и не можете на овој момент на љубов да му дадете име, зошто е повеќе од еден момент, зошто е вечност која ќе трае и после мене.

Кога би зборувала за мојата комплицирана личност нема зборови кои ќе му дадат значење на тоа што го чувствувам, зошто ова е повеќе од чувство.

СТЕВО: Немам зборови. КЛАУС: Толку сте незадоволни?