Можеби причината беше немоќта да се создаде новиот идентитет на југословенската федерација на народи и народности врз хармонија на разликите, низ граѓанскиот демократски модел кој фаќаше корен во земјите во кои се урнуваше еднопартискиот систем, а не врз хиерархиска предодреденост на народите, врз потрага на конфедерален излез и други амортизери на монистичката исклучивост, која подоцна ќе мине и во националистичка еуфорија за владеење над своите и другите!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Народите живееја во еден вид фаталистички конформизам, споделувајќи ги натаму резултатите на утописката конструкција, чиј идеен творец, владетелот Тито, кој исчезна со верувањето дека нема алтернатива за комунизмот, с уште владееше со инерцијата на владетелите-наследници.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Можеби зборовите на олеснувачите (уште еден патетичен збор во оваа патетична ситуација!) дека нема алтернатива на политичкиот договор се единствената вистина среде овој лавиринт од лаги...
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Хејс: Сега, можеби Серл толку добро ги меморизира симболите и правилата за манипулација, или нешто чудно се случува во него, така што тие стануваат, како да се (уште метафори, но немаме алтернатива на ова СФ копно) на некој начин „компајлирани” во Серловскиот интерен „код”.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)