Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Онианс укажува дека истите хармонија, број и ред коишто можат да се најдат во старогрчката математика ги одредуваат и уметноста, музиката и архитектурата, подеднакво како што ја регулираат и старогрчката воена фаланга; впрочем, и „Хесиод, во Теогонијата, ја прогласува Хармонија за ќерка на Арес, богот на војната“.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Истото може да се најде во книгата „Ноуменологија на телото“, Табернакул, Скопје, 1994 ) 2 Oto, Klemm, "A History of Psychology", Transl. E. C. Wilm and R.Pinter, New York, Charles Scribner's and Sons, 1914, p.169, citirano vo: Klein,David, "The Concept of Consciousness", Universituy of Nebraska Press, Lincoln ѝ London, 1984, p.7 3 Margaret,Wilson,"Descartes", Routledge and Kegan Paul, London, 1978 (a), p.177-189 4 R.W.Sellars,"Aristotelian Philosophy of Mind",vo Philosophy for the Future, The Macmillan Co., 1949, p.569 Маргина 37 45 ~ Gесшрукциjа ~ /умешносш ~ 46 okno.mk пример 4 Aleksandar Brener Хроника на едно судење Руско-израелскиот уметник Александар Бренер во музеј со спреј, цртајќи зелен долар, ја испрска славната слика на Малевич, Бел крст на сиво, и со тоа, предвидливо, предизвика лавина реакции.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

(Мухиќ, Ферид, Циклус текстови од филозофската антропологија, под наслов Анатомија на душата, „Пулс“, Скопје, 24.01. до 30.08.1991 год.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тој го следи односот сè до некои репрезентативни примери во сложените воени случувања во Илијада, книгата што имала „речиси библиски авторитет“ меѓу старите Грци.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

На сите ним им порачува, доколку се најдат во иста или слична ситуација, веднаш да побараат свој близок адвокат, кој ќе им помогне: „Сега, после првиот спор, е лесно...

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Откако наидува на крајно непрофесионален, дрзок и игнорантски однос од претпоставените и откако увидува дека е изманипулирана и практично не постои можност за вонсудско решавање на спорот, таа – заедно со уште десетина работнички 282 кои се најдоа во ист кош, а охрабрени од позитивното искуство на некои работнички од истото трговско друштво, кои уште од порано се одважиле спорот да го решат по судски пат – решаваат, во јули 2009 – та, да поднесат колективна тужба против нивниот довчерашен работодавач.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Машаланов задоволен од одлуката и од ефективноста при нејзиното спроведувањето, бидејќи од истата ја доби чесно одработената финансиска надокнада.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На Триманова ѝ се зема за грев наводната блискост со нејзината дотогашна претпоставена шефица, која претходно е избркана од работа – по што следува „логички“ расплет и таа да биде истерана од фирмата, како еден вид колатерална штета од целата ситуација.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Од целата оваа ситуација, која е прилично тешка за психофизичко издржување – земајќи ги во предвид многуте неисплатени плати, долгиот процес на трансформација на претпријатието во приватна сопственост, а во некои размери и лошата, а на моменти и непријателска работна атмосфера – В.И. ја гледа, условно речено, добивката од добивањето на овој судски спор.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За во иднина, В И. – која сега работи во друга приватна фирма и која, поради оправданиот сомнеж во партиската блискост на синдикалните лидери, не е член на ниту еден синдикат – вели дека ако се најде во ситуација повторно да ѝ се прекршени работничките права, доколку нема друг начин на справување со бесправното, таа повторно би се впуштила во спор.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Примерот на Машаланов е за поздравување затоа што ги ох- рабрува големиот број „непријавени“ и неосигурени работници – кои, правно гледано, немаат склучено договори за вработување и поради тоа чувствуваат дека се наоѓаат во инфериорна позиција vis-à-vis своите „газди“, да си ги бараат своите права по и судски пат.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во меѓувреме, покрај тоа што на фирмата почна слабо да ѝ оди пласманот на својот асортиман и да назадува зад конкуренцијата на пазарот, настануваат и одредени внатрешни превирања и поделби на вработените на неколку табора.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Оваа првостепена пресуда беше доброволно извршена од страна на директорот на туженото акционерско друштво (Љ.Дракуловски) – при што немаше потреба да се иницира нова постапка за присилна наплата кај извршител.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кире така мал се најде во близина и ја гледаше таа грозоморна слика.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Настана повторно смеа. Службеникот повторно се најде во небрано, но овој пат не сакаше да се предаде: – Имало кози кои учествувале во војни.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Козарите кои се избавија од големите селски работни задруги, сега, слезени од планините, според татко ми, се најдоа во стапица.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Но не смееше да почне нова дискусија со козарите, зашто повторно ќе се најдеше во безизлез.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ги урнале сите ѕидови, се нашле во лавиринтот на козји измет.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Козата бргу ќе се најде во планината.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Така со некој дел од оваа поплава се најдов во некои ходници. Тоа биле ходниците на Парламентот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Како што сината светлина ме обзеде така се најдов во еден непознат предел. Јужен предел.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Ми се смачува и од помислата до усните да приближам чаша а камо ли голтка пијалак да ми се најде во устата и да ја проголтам. А не беше така, се сеќавам.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Мигум се најдов во Сеул колку да сум сигурен дека навистина можам да бидам некаде.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

А потоа не знам како, но се најдов во една кал.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Освен раскажувањата, макар и многу површни и колебливи, во моето семејство од колено на колено, за мојот предок, а исто така и меѓу жителите на селото, во овој случај имаше барем две совпаѓања: прво, човекот што го споменуваше Јохан Барт под името „Поцо“ беше од Маказар, од каде што потекнував и јас, а и парчето метал со написот „Поцо“ се најде во Маказар и второ, се потсетив и на тоа дека мајката на Надежда, старата, во една прилика пред да почнеме со копањето на бунарот, ми рече дека, според нејзиното сеќавање на раскажувањата на луѓе, на тоа место некогаш веќе постоел бунар.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Имајќи ме мене, тој зајде и така се најде во противречност и сега, како што вели и самиот во една своја песна, ќе мора да ја повторува лекцијата на животот, ако воопшто има веќе време и ако воопшто има веќе пред кого, да ја раскаже таа лекција и одново да го положи испитот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Луѓето или не веруваа во тоа што се случуваше, или бегаа понастрана за да не се најдат во обврска да помогнат.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Сакам да го совладам времето и пак да се најдам во рамновесие.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ме нашол во дворот што го метев секој ден легната со висока температура и во бесознание.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Прв Ворхолов филм кој се најде во редовна дистрибуција беше Девојките од челзи (The Chelsea girl), и којшто заработи неочекувани милион долари.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Оваа традиција посебно ќе ја развие Пенбејкер (неговиот исклучителен „Не гледај назад” за Дилановата турнеја е прикажан истата година и доживеа комерцијален успех), па следеше Монтереј Поп 1968., првиот - и меѓу најуспешните - филмови за еден рок фестивал.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Зарем ова не е чудесно? Сè е како кај Billy Piligrim кој влезе низ една врата 1956. а излезе на друга 1941, за потоа, нешто подоцна, да се најде во 1963.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Иако вренеше снег, патот беше чист и така речиси во првите попладневни часови се најдовме во убавата Прага, расечена од бујната вода на познатата река во историјата на чешкиот народ - Влтава.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Луѓето, брзајќи по работа, ме подбуткуваа, а јас зјапав од излог до излог, претрчував од една во друга улица и, најпосле, се најдов во центарот - на она место, од каде што се делат сите патишта за сите квартови на милионскиот Франкфурт.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Се најдов во грчкиот кушет. Со мене, со коферите, се најде и еден мој врсник облечен во кусо палто, со пробелена коса, изразити брчки на лицето.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Патиштата во оваа земја се убави и беа без снег, а брзинометарот на Коле речиси постојано стоеше на 160 километри, така што брзо ја сечевме панонската рамнина и неусетно се најдовме во Будимпешта.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Беше вечер кога се најдов во „Сите“, и пред „Нотр-Дам“, која ме фрапираше со својот огромен портал и величествените столбови, и на кои се држеше огромниот покрив на црквата, на кој беше потпрена големата камбанарија која, кога ја видов, не сакајќи ми ги одведе мислите на некогашниот нејзин ѕвонар Квазимодо и на неговата Жералдина, од романот на Виктор Иго.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Изутрината, а овде утрата подоцна осамнуваат, заминав од Уј и со кола, по текот на Меза, се најдов во Лиеж.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во една од мајските вчери, во една од оние кои се без дожд а со убаво ѕвездено небо, во оние вечерни часови кога се испразнуваат и тесните улички од под „Монмартр“, кои преку ден се полни со купувачи што одат во најевтиниот трговски дуќан на „Драјфус“, во една ваква тивка вечер се најдов во подножјето на „Монмартр“, пред оие триста скалила што ги врзуваат со прочуената црква „Сакр Кер“.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

И тука се најдов во еден од најголемите трговски центри „Маркет-плац“, кој се протега на две улици.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Овој кварт е полн со ориенталски специјалитети и затоа овде се доаѓа за да се јаде она што тешко ќе се најде во другите париски квартови.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Речиси разочаран, пак се најдов во холот на станицата, по потрага по некој сонародник, зашто наши луѓе можат да се сретнат на сите перони, на сите станици во Западна Германија.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Поаѓам од себе: синоќа бев премногу меланхоличен, а одамна не ми се случило тоа, дури депресијата беше толку силна што прозаично се зачудив како се најдов во тој стадиум.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Тогаш му цитирав една мисла на Егон Ервин Киш од далечната 1913 г.; сега ќе ја повторам, бидејќи мислам дека добро ќе му дојде секому кој ќе се најде во толпа Балканци којашто пијана од евтина евролатрија ја привикува Европа во оној ист ритуален код во кој домородците во сушните периоди привикуваат дожд.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Имено, зад тој бес се криеше многу поширока одбивност која во онаа крчма на Оштрељ ќе биде дополнета со чувството на несигурност, всушност страв, за најпосле својот јасен израз да го најде во употребата на зборот unheimlich.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Тој, кој беше пред сите во херојската татковинска задача на протерување на српските дојденци, натрапници, тие опинчари и „шиљоглавци“, тој кој најдлабоко засекуваше кога од здравото, европско, католичко, илјадагодишно хрватство требаше да се отстрани туѓото тело на балканскиот примитивизам олицетворено во српското малцинство, се најде во улогата на својата жртва.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Но и покрај тоа Марко чувствува тескоба, можеби повеќе дека се најде во ова јадно лозјенце.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Но откога се смеша времево, и особено откако изби војната во Европа, старата книга почна да придобива сѐ поважна улога во берберницава, како да чекала стрпливо само за тоа да се најде во ваков зол час.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Пискулиев никогаш во животот и не помислувал дека ќе се најде во ваков капан, зашто тој имаше основа да го смета ова место не за мирни граѓани што си ја гледаат работата и единствената грижа им е да си минат незабележано и никого да не настапат.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Во моментот кога ќе треба да се најдам во првите борбени редови, јас правам свадба…

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Ете гледате, секој пат кога ќе прекинете со традицијата, ќе се најдете во неволја.”

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Но Евергрин беше супер, за првпат се најдов во институција во која не морав да се борам за да можам да го правам она што го сакам, а за дете како мене тоа беше вистинската работа. ?

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Стрипот кој Гронинг продолжува да го пишува и црта, денес може да се најде во неделните и алтернативните весници во секој поголем град во Америка, а и колекции со неговите работи веќе можат да се најдат во книжарниците.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Видете, првенствено и основно е да се најдете во дводимензионален медиј.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Колку човекот е појак, толку е поборбен во одредена ситуација.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Потоа, кога се наоѓам на објектот, јас не се наоѓам на објектот.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Најпосле на сѐ му дојде крај: војниците изнасобраа сѐ што најдоа во авионот и заминаа.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

И Мише како Толета за поминатите неколку недели и месеци се чувствуваше како вистински Толев четник.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Остави мајка, остави татко, жена и две деца и побегна со една ороспија дури во невратилово, но се утеши дека ете пак го „милуал господ", го вратил назад за да им се најде во секоја невоља.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Хахаха! — онабшијата пак се насмеа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ризо Ушков ги прејде преку Црна и во Гудјаково им ги теслими на Ивана Колев и Стевана Војчев, овие му ги предадоа на Димитрија во Вепрчани, кој ги одведе до поп Пана Мицев во Беловодица и за неполни два дена, односно две ноќи, се најдоа во Оревоец, откаде Диме Бачко го извести прилепското раководство на чело со Јордна Стамболџија, Јован Грабула, Алексо Гермовчето и Алекса Бајракот, та дојде и до средба.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Го најдоа во одајата и Јована, потпрен крај зидот: го држи Трајко и не му дава да проговори; ги наредија сите седумина како апостолите на иконостасот во црквата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Толе се почувствува господар на ситуацијата и ја задржа тројката неколку дена на рожденско, па откако се намилува со Прочка, го префрли Перун и се најде во витолишките борови гори на Камчева Орница.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Организацијата веќе почна да фаќа корени насекаде, а Мариово во прв ред беше организирано, бидејќи со своите густи гори тоа беше природен заштитник на оние обесправени што сакаа да се борат против тиранијата на султанот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Уште со ноќ ја префрли Кравица и за ручек се најде во Караџова.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сите дваесетмина триесет, колку ги имаше во одајата, (колушот) се собраа околу момчето, кое некако отскокнуваше од нив и со умот и со лицето.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Толе пак почна да крои планови кого да го фати за да се најде во работа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Го утврдија планот кој на кого ќе стрела и каде ќе се најдат во случај да се загубат во ѓурунтијата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— На, земи, остави и на Андоница, нека и се најдат во прво време, па попосле белки ќе ловниме некаде да му потврлиме и повеќе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И така, правдајќи се пред самиот себе, далеку од секаков командант и поголем од него, одврзан од секаква обврска, се најде во слободната негова планина и тој слободен како неа, та му текна дури и за некакво лично задоволство.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кажете шо кабает најдоте во мене?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Но затоа се пренесе шепот дека тој, кираџијата, кој се викаше Дончо, го испратиле агите без никаков суд на оној свет, бидејќи колџиите му нашле во оризот некакви „железни јајца" за кои тој „не знаел откаде дошле и кој му ги турил во вреќите"...

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Честите посети го зближија со оваа „изгорена женичка“ и една вечер, кога Трајко не беше дома (а Трајко често беше на колибата при стоката) Толе и Митра се најдоа во една постела!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А татко ми не сакаше да студирам, бидејќи сметаше дека тоа претставува беда, а тоа го увидел бидејќи самиот се нашол во тоа. Margina #19-20 [1995] | okno.mk 33

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

На почетокот на новиот век, човекот барал нешто што нема да лаже и мислел дека тоа го нашол во некое јасно, прецизно и дисциплинирано нумеричко мислење.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Тоа особено дошло до израз на 1 декември 1941 година кога претставниците на СОЕ на Средниот Исток се нашле во незавидна ситуација не можејќи да дојдат до луѓе од „грчка и југословенска“ националност кои би се вклучиле во служба на СОЕ.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Тие сугерирале дека такви луѓе би можело да се најдат во САД.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Меѓутоа, по спуштањето се нашол во виорот на Февруарскиот поход.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Тито се нашол во многу незавидна ситуација бидејќи се добивал впечаток како да нема контрола на она што се случува во Македонија.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Журката заврши, а после 7-8 коњака Трпе веќе се најде во автомобилот на Ратка.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Стравуваше уште и од изразената желба на Алал Комби да се најде во комисијата...

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Кога мина повеќе време од настанот, Самир Мустафа, без некој личен повод, меѓу две партии покер, му раскажа на Татко: - Случајот сакаше да се најдам во кабинетот на Водачот кога, по телефон, му се јави секретарот на битолскиот партиски комитет.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Зар Татко не се најде во маѓепсаниот балкански круг, останувајќи без вистинскиот излез, препуштен на фатализмот?

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Тука се најде во својот свет и како да ги подзаборави зборовите на Мирон Донски.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

За другарот Чапаев, остануваше загатка зошто Алал Комби инсистирал лично да се најде во комисијата за Татковиот избор.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Се најде во големиот лавиринт на балканското време...

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Уште кога беше во Институтот, а подоцна и во Архивот, ја бележеше содржината на секој сиџил, во убаво обликувани картончиња, според моделите што ги најде во еден француски архивски прирачник.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Овој наивен квази- месијански кик дојде како некаков апостериорен фидбек, кога конечно со сликите на грбови се најдов во ова чудно културно милје.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Но тоа не беше сѐ: Весел сѐ повеќе попушташе во училиштето и наскоро се најде во класата на најнеинтелигентните повторувачи.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Утрината ја најдов во библиотеката. Ја читаше „Без догма“ од Генрих Сјенкјевич.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Ја најдов во градината како береше цвеќиња.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Тој што толку години учел други, воспитувал, никогаш нема да дозволи, да се најде во подредена положба.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

И ете тие си легнаа, а тој не најде во себе сили, да го стори тоа.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Се најде во рацете на деда си.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Не сакаа да излезат од тоа старо, забито време и не сакаа да се најдат во овој снежен, Гогов Валог.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Шумарот се најде во незгода. И не помисли дека старецот Димо не ќе го разбере најдобро.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Штом се најде во широкиот трем од плевната кон него се втурнаа кучињата, плеткајќи му се во нозете, лижејќи му ги рацете.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Овцата не ја ни погледна водата, но Бојан не најде во тоа ништо чудно и не Ј обрна внимание.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Вистина, Бојан никогаш порано не се нашол во ваква положба, за да знае како мајка му ќе се постави, како ќе го преживува тоа, но сепак беше убеден дека таа цврсто верува во него, верува дури и повеќе одошто е потребно и смета дека нејзиното момче е цврсто, смело, решително и умно, па може насекаде и во секоја прилика да се снајде и да се постави како што треба, знае да ги совлада сите тешкотии.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Се најдоа во подножјето на Чукарот. До врвот немаше повеќе од стотина метри.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ајде, најди во себе некоја здрава жиличка пушти напролет некое листенце, па ќе долета кукавичката, ќе слета на тебе, и ајде - кукавица кука на зелена бука!

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Тука е и инженерот Александар, повоздржан е, таков му е карактерот, но пресреќен е што се нашол во средината и во настан за кој никогаш не помислувал дека може да се случи.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Набргу предметот што му го привлече вниманието се најде во неговата рака. Го протри со прстите.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Гребеше, бревташе, нозете и рацете му прокрвавија, се лизгаше, безброј пати се најде во положба да се струполи удолу низ карпите, но не се откажа, не се повлече.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

И така, во тој топол јулски ден, Бојан се најде во Селиште.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Тоа, колку да знаеш. Ако се најдеш во неволја и со овој трн можеш да преживееш...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Не му беше првпат да се најде во ваква положба, а планината и дивината го беа научиле како да се однесува.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Беше речиси пладне кога се најдоа во подножјето на Орелска Чука.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Освен, се разбира, и лековите, аналгините, диуретиците, витамините и седативите, кои сам си ги препишуваше и ги голташе со грстови, за главата, за срцето, за џигерот, за желудникот, за нервите, со што ќе најдеше во чашата - од вода до вино преку ракија - борејќи се против несоница, депресија и безволие, воопшто од безизлез.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Не беше свесен како потоа се нашол во своето ателје, сам, но знаеше дака тоа е единственото место каде што можел да се најде.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Но сега, кога се најде во својата соба како во туѓа, од сето тоа лето немаше ништо.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Ќе се исечам со остри, ќе прокрвавам, ќе ме најдете во кадата како заклана кокошка.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Додека татко му некогаш не само што знаел туку и можел во секој момент да го најде, тој сега не можеше ни да смисли каде би можел да му биде синот кога не е дома, а не пак да го најде во размножените ќошиња на нараснатиот град.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

- Па си реков.... - се задави од првата семка, од еврејските, што за последен пат ги беше нашол во Велес, во една леблебиџилница под мостот. Или под јаворот?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Тој влезе во салончето и седна, како во познат и посетуван стан, а таа остана да стои, како да се најде во туѓ - не знаеше што да каже, чекаше тој да зборува.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Не дека тоа го сметаше за примитивно, колко што му доаѓаше некако природно, зашто брзаше да прикасне што и да е, само да го смири гладот во желудникот: конзерва риба, сирење со леб, вчерашна манџа, а еднаш најде во едно тенџере нешто како пудинг, па му додаде шеќ ер колку да го пролапа, а после жена му вџашена му рече дека ѝ го изел колото за белите алишта.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Само како се нашол в планина, кај своите, во партизани.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Притеснет отспреди, притиснат одзади, Фоте се најде во небрано, сега помалку генерал од порано, па рече како да се извинува: - Наминував тука, во колонијава, да ги надгледувам, да видам до каде се.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Сè што немаше во другите дуќани, отворени од народната власт како народните магазини, можеше да се најде во наџиџаниот киоск на Курназ, склепан од колонизаторска пилана, пребојадисан со окупаторска краска и подновен со домороден фирнајс - од напрсток до цурак.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Не да го украдеш, односно да го плагираш, додека уште не е објавено, било да е оригинално или преведено или преработено или компилирано; туку да го побараш во него она што не си го нашол во веќе печатените и прочитаните, да го побараш макар и не го нашол, оној клучен збор со кој ќе ти се објасни сè, ако воопшто го има.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Мислам, дали тоа може да се најде во архивот на домов?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Нешто помалку систематичен, но сепак концепт кој се држи до временски граници, може да се најде во анализата на Ф.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Ако човек случајно се најде во лудница, не е препорачливо да се потпира на логиката на надворешниот свет, треба да се прилагоди и да го почитува лудилото како нова норма на однесување?

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Велам: цели потомства скриени во каменот уште копаат и бараат нешто што не го најдоа во животот.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Кога Митко се разбуди се најде во чудо. Дома му немаше никого.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Кога мајка му се врати не го најде во собата.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Наеднаш Славчо се најде во бавчата.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

И, чудно, ама сега, кога веќе немав пречка пред мене, кога се најдов во тоа диванчето, кога требаше да се качам по скалите, одеднаш овие нозете мои како да ми се пресекоа во колената.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Речиси така некако и се најде во станот на Сандра, но нејзината спална каде што таа лежеше на креветот со поткрената глава на две перници, а над неа стоеја, некако празнично облечени, нејзините две сестри и братот, татко ѝ и мајка ѝ која, всушност, му отвори да влезе, како што сега наеднаш се присети на тоа.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Без да сакаат, тие се најдоа в очи загледани еден во друг по што, додека така се гледаа, срцата им зачукаа во склад со чукањето на срцето на светецот и при што тој виде каква жена е таа, а таа виде каков маж е овој намерник, пред нејзините очи токму сега кога срцето ѝ чукаше во склад со срцето на светецот.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Им понудил да работат кај него како добро платени проститутки; тие одбиле; тој се заканил дека ќе ги убие, и две ноќи ги држел заклучени во неговата куќа; дошла полиција и ги ослободила, но пукнал срамот, нивните имиња и фотографии се нашле во весниците и тие веќе не се вратиле во родниот град; дури, и ден-денес не знаат дали мајка им е уште жива.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Она што возбудуваше во целата таа работа (а јас подоцна го најдов во една француска книга на еден познат антрополог, што ја купив во Париз, при едно гостување на циркусот), е што партијата на Луција нѐ врати назад, на едно порано еволутивно општествено скалило: во добата на примитивните, со транс и еуфорија опседнати општества, таканаречени дар-мар општества, каде основни форми на општествената комуникација се маската и трансот; пред тоа живеевме во таканаречено општество со книговодство, во кои мимикријата, маскирањето и занесот исчезнуваат (затоа комунизмот беше помалку жив, одвратно немагичен и црно-бел по однос на општеството што го градеше партијата на Луција) и се повлекуваат пред компромисот меѓу наследството и способноста, кои се два основни фактора што ја определуваат иднината на единката во тие општества.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но сега веќе беше доцна за помирување и љубов; јас бев преплашен од Луција и од нејзиното тело, таа беше повредена, јас гневен за нејзиното неверство, таа гневна на мојата одглумена сексуална рамнодушност, и конечно јас бев до срж унижен со тоа што песнарката се најде во рацете на Партијата.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Царот пак се нашол во небрано: како да објасни дека бесмислено е да краде сам од себе?

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се обвинувам, а истовремено се тешам: не ќе да е така!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дури и јас, иако сум речиси сигурен дека со ништо не придонесов детето да се најде в затвор, сепак се сомневам дека и кај мене може да лежи дел од вината.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Во настанов за кој зборуваме нема тајни, барем во оние делови што се однесуваат на мојата улога.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дали ви се случило понекогаш и вие да се најдете во слична положба? - го прашав.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А пак приказните на Огнена Гулева, дека низ моите одаи прошетале многумина... ме потсетуваат на снегот: напаѓал напаѓал а по него безброј траги, но само до утрината.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тоа значи дека вистината е прилично видлива, иако, и покрај сите настојувања, ќе остане понекое прашање што нема до крај да се расветли!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дури кога поминале некои од нив да служат во новоизградениот хотел во градот а другите во куќата за разонода на И. Мали, јас сум се нашла во полето, близу до ќерамидницата, но кој ме довел таму и со каква цел останува да се разреши во некое друго време кога на вистината ќе ѝ тргне од рака да ја намота измрсената преѓа на настаните во чист здрав клопец.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Особено она, петлено, не сакам да се најде во тавчето на некој градски гладник.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

-Да се впуштите во некој вид игра што вие лично ќе ја измислите за да решите некој ваш проблем?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Кога велам непресметано не мислам на вистинитоста на случајот ниту на правната страна на таа вистинитост, туку на околностите поради кои се најдов во положбата на губитник.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се надевам дека ќе го вратам дома.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Причината за да се појавам не само како сведок туку и како поединец кој покренува обвинение, не беше само скапоценоста на семејниот ѓердан на Цвета Басотова, туку и споменот по едно изминато време што го бев сместил во преградата на скапоценостите и раритетите.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се плашеше повторно да не се најде во некоја рибарска торба.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Необичната риба од оној ден кога се најде во торбата на дедо Гога никогаш веќе не се ни обиде да скокне над водата.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Но рибата, која беше необична затоа што знаеше да скока, овој пат скокна повисоко од секогаш и се најде во реката.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

- Другари - почнува Младен - ветувам пред сите, пред сите вас ветувам дека никогаш, никогаш нема да ме најдете во грешка. Ветувам...

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Не знам дали бевте стигнати уште овде, каде се најде во тој снег; од нивата на Коста Зидовски се зададе со трчање една мачка црна! и само за еден чекор препомина пред нас — не замина, и влезе во трњето од нивата... а (на Котета) твоја! (Сите се преплашени и очите им играат, додека Мара ја опфаќа страв и затоа тука гледа во Пандета, тука во Митрета.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Откако ја изеде својата порција шпагети со сос од патлиџани, грашок и шампињони, од салветата што му беше приложена до чинијата направи десетина мали топки и со некаков ластик кој на кој знае кој начин се најде во близината, се обиде да го гаѓа својот пријател сликар, на што овој се навреди и побегна.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Сепак, пред да заноќи се случи нешто чудно.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Дишановото творештво во целина би можело да се чита како шаховска табла на која секој пешак зазема стратегиска положба. Тоа ја појаснува реткоста на потезите и неможноста за повторување.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Се најде во парадоксална состојба, уметник чии дела беа барани, а тој се задоволуваше со тоа бесплатно да им ги подели на своите пријатели, или намерно ги продаваше по ниски цени.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Многу западни писатели за национализмот - тука мислам на луѓето како Ели Кидори, Хју Ситн - Вотсон, Ерик Хобсбаум и другите - без разлика дали се тие лево или десно ориентирани, настојуваа да го преувеличуваат нивото до кое постои разлика помеѓу национализмот од видот кој можете да го најдете во земјите како Германија и Франција од една страна и Египет и Индија од друга.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Ако реков жеден ништо не ти кажав.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

И гледај - место в соба, се најдов во бескрајна пустина, поклопена со усвитено сонце.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Оваа мрежа на идеи и вредности ги содржи: претставата дека стигмата на хомосексуалноста може да се надмине не со отпор кон неа, туку со нејзино прифаќање; откажувањето од секакво очекување дека ти следува да те сфаќаат сериозно; ироничното гледање на сите општествени идентитети; навиката да се третира автентичноста како изведба на автентичност; одбивањето да се уважи како достоинствено страдањето на поединците кои се нашле во ужасни и трагични ситуации, дури или особено кога ќе се погоди баш ти да бидеш еден од нив; истовременото заземање на општествено повисок и општествено понизок став, што подразбира постојано унижување на самиот себеси; отворено признаената срамотност на сексот и демократизирачкиот порив таа срамотност да се шири наоколу; антихиерархиската инклузивност на камп-хуморот, неговото себенеизземање и неговата постојана функција во создавањето заедништво.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Наречете го тоа моќ на хистеријата или наречете го востание на абјектните, наречете го дури и феминистички гнев: можеби сите тие се различни имиња на едно и исто нешто.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сега, кога сме во состојба да им ја ситуираме геј-привлечноста во поширокиот контекст на сексуалната политика на културната форма, можеме да почнеме да наѕираме еден средиштен елемент во геј-реакцијата кон оние сцени што ги запоставувавме.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Книгите, пак, за настраните семејства кои се посебно осмислени за деца од основноучилишна возраст, како што се Хедер има две мами, Џени живее со Ерик и со Мартин или Со Танго сме си тројца, иако можат и тоа како да придонесат кон дестигматизирањето на хомосексуалноста и кон поголема општествена толеранција, сепак баш и не го уриваат хетеронормативниот монопол врз формите на изразување што ги има во главните популарни жанрови. ‌Во секој случај, главнотековните културни облици ги даваат единствените жанрови што ги знаат повеќето деца.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Па тие деца што ќе се здобијат со нестандарден или со дисидентски родов или сексуален идентитет нужно си го градат тој идентитет во однос на главнотековните културни облици.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Настраниот свет на припадноста кој го замислува, попрво, е проекција на геј-желбата. ‌„Мелодрамата“ и „трагедијата“, тогаш, не се однесуваат само на разни видови драма туку и на разни прагматични жанрови на дискурс, на разни начини на чувствување и на разни стилови на емоционално изразување, како и на диференцијални степени на општествена достојност и на различно вреднувани општествени изведби – а сите тие, пак, корелираат со разликата меѓу женственоста и мажественоста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Го задушува распространувањето на геј-културата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Вистина е, за да ја сфатите алузијата, треба да имате многу повластено потекло или да сте растеле во италијанско или во уметничко домаќинство, каде што сте слушале опера или сте оделе на опера – или треба да сте поминале низ воведување во машка геј-култура која, иако можеби си се претставува како аристократија на вкусот и иако можеби си се идентификува со некаква општествена елита, со луѓе што одат на опера, сепак, во смисла на своите припадници не е баш ограничена на припадници на повисоките класи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа, со тоа, дава модел како да се ситуираат драмата на судирот мајка-ќерка, а и глетката на една генерациска борба меѓу жени, во една анализа на симболичните и на субјективните димензии на структурите на општествено значење, во едно разбирање на социјалната и на политичката семантика на еден културен облик што не зависи од клишеата на поп-психологијата и психоанализата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа најпосле ја промовира визијата за љубов што ја крепи секој облик на посредство што таквата љубов може да го најде во кинематографијата (било како уметност, било како стока), во пријателството и во мелодрамата како емоционален и прагматичен жанр – иако не настојува дека една таква визија е остварлива.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Отсуството на критична маса од геј-мажи што ќе биде физички присутна на едно место го отежнува забрзувањето на темпото на културното геј-софистицирање.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Овие пристапи ни овозможуваат да го поврземе машкиот геј-субјективитет со поширок сплет од општествени динамики и културни значења. ‌Несомнено е дека некои геј-мажи нашле во сцената од Милдред Пирс средство за преработка на глетката на мајчиниот бес за да ги ублажат болните спомен-траги од отфрлањето од мајката, отфрлање кое има мошне особени емотивни екоти кај настраните деца.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во секој случај, она со што си имаме работа во сцените од Милдред Пирс и од Најмила мамичке не е терористичката моќ на машкото заплашување и доминирање, туку моќ на жртвата која веќе нема да трпи и која се враќа триумфално, „ранета и доминантна“, да им се спротивстави на своите прогонители со сета силина на својата болка.294 Кога би можело задеваното и тормозено настрано дете, втерано онаму в ќош на игралиштето, или кога само би можел злоставуваниот љубовник, предаден и измалтретиран од дечкото, да ги смогне и да ги канализира таа праведничка, победоносна јарост, жестината и гламурот на Џоан Крафорд, можеби би нашол во себе смелост, сила и сигурност да го возврати ударот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

За да можеше таа алузија на Аида да им значи нешто на своите читатели, во тој свој општествен контекст, многумина припадници на локалната геј-заедница ќе морале да се имале здобиено со значителна претходна културна наобразба.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Или ќе треба да измислат перверзни односи кон таквите облици или ќе треба да најдат во таквите облици можности или пригоди или дозволи за одредени нестандардни начини на чувствување.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Да се биде Црнец, најпосле, може да се разбере и како состав од особени и определителни културни практики, иако ретко се случува некој ваков модел на црнечки идентитет да се најде во учтивиот политички дискурс – дури и на шега.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Со други зборови, членарината за користење на мојана сала беше скапа, но не беше толку скапа.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Наеднаш спротивставувајќи ѝ се на презирната ќерка со секавичнa јарост во онаа прочуена кулминациска сцена, таа ѝ дава речовит и гламурозен израз на жестината што веќе им тлее на долго маргинализираните и малтретирани луѓе – жестина што лесно се разгорува во услови на краен стрес.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

13 СЕКСУАЛНАТА ПОЛИТИКА НА ЖАНРОТ Да им се навратиме на двете сцени од Милдред Пирс и Најмила мамичке.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Впрочем, песната отвора простор за многубројни „ние’, за многу жители во таа множинска заменка: таа го замислува обожавателството како простор за многубројни колективи создадени поради љубов и идентификација, која не е ограничена на еден род и на една сексуалност, сите настрано сврзани преку своите трансверзални односи кон филмската ѕвезда и кон нејзиниот мас-медиумски приопштен лик.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Клучот за сфаќање на логиката на присвојувањето на двете сцени од страна на геј-културата, излегува, може да се најде во еден едноставен и основен факт – макар што е парадоксален: целата драма на судирот мајка-ќерка е судир во кој, по дефиниција, мажите се отсутни.299 Најбрзиот и најлесен начин да се долови целото значење на тоа отсуство е да се размисли колку би бил различен ефектот на двете сцени, нивните значења и нивниот прием да не прикажуваа мајка и ќерка, туку татко и син.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

По три години, кога предметот пак ми се најде во весници, во двата законодавни дома на Мичиген имаше предлог-закон за уставни измени со кои на законодавецот ќе му се даде право на вето за предметите што се нудат на државните универзитети во Мичиген.32

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Истото важи и за Прустовото портретирање на обидот на детето да биде сакано од мајка си и да ја контролира.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Кога геј-луѓето ќе се лишат од заедничкиот, комунален живот, од сопствен општествен свет, главната мисла на геј-политиката веќе не е отпорот против хетеросексуалното угнетување, туку тоа станува асимилацијата, односно приспособувањето кон главнотековното, поривот за општествена прифатеност и интеграција во општеството во целина.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, тоа исто така итро ја протнува можноста за инаков и поконкретен колективитет, за публика од филмољубиви кралици и воопшто од геј-мажи, заедница создадена од заедничкиот восхит кон оваа женска икона.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ги елиминира и материјалните предуслови за медиумска култура во чија основа е заедницата, на политички и општествено напредна медиумска култура и, наместо тоа, го поттикнува подемот на сјајните списанија за животниот стил и кабелските канали, кои се насочени кон националната пазарна ниша и кои се темелат врз канонскиот, службен, главнотековен геј-идентитет, а е против прогресивниот интелектуален, политички и естетски израз, особено против облиците на размислување и критика. ‌Во такви околности, програмата на геј-политиката и на геј-живеењето ги запоседнуваат грижите на луѓе што живеат раштркани и релативно изолирани, заглавени меѓу хетеросексуалците во гратчињата и во руралните подрачја, наместо собрани заедно во велеградските центри.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во секој случај, тие изразуваат настрани начини на чувствување така што изнаоѓаат сопствени (дисидентски, девијантни) начини на поврзување со главнотековните културни предмети на кои им се изложени и така што се идентификуваат со особените аспекти на тие предмети кои се или нехетеронормативни или сеотворени за нехетеронормативно чувствување.372 Ова може да објасни зошто некои геј- или протогеј-машки субјекти гравитираат, уште рано, кон конкретни жанрови на дискурот и на чувствувањето, сосе нивните сродни културни облици (како што се холивудските мелодрами и бродвејските мјузикли).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

А какви се грижите на геј-луѓето што ќе се најдат во такви места?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

На едно такво воведување во машката геј-култура ќе морале веќе да биле подложени не само лицето кое го напишало известувањено што си го најдов во шкафчено туку и оние што, како мене, си ги отвораа шкафчињата и го читаа.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа само така нема да се најде во твоите очи – зборуваше старецот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Замижа. Одеднаш се најде во оној дел од родниот град, со темни калдрмени сокачиња, за кој толку често раскажуваше или го опишуваше во писмата до најблиските како магичен амбиент на своето детство.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Туку, да продолжам јас со приказната: особено двајца беа заинтересирани да се најдат во друштвото со Поетот.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Бродчето што се огласи на прозорското стакло немаше никаква врска со таму, со огромната метална конструкција, која со брзина од 60 километри на час плови по морето наречено Јадранско, тоа е тука: брод-играчка, што повторно ќе се јави секогаш кога ќе се најдам во иста розова кутија: во татковото крило, на височинката над Градот, со заспаната Ј.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Не стигнав да одговорам, бидејќи одеднаш се најдов во неговата прегратка.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Овците и козите – и тие се најдоа во дворовите на некои албански селани.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Така стоката на Преспани испокрадена и распродадена се најде во дворовите и шталите на нови стопани.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Чувствуваа дека се нашле во добри раце.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Откако никој од нив ништо не најде во келарите и амбарите тоа за што беа дојдени, одделија шестмина мажи и ги одведоа на Св. Илија, надвор од селото, Таму ги мачеа и на крај им ги посекоа вратните жили и пршлените и така ги оставија да искрвават.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Ако не си ги нашол во Герман, барај ги во П`пли, ако тука ги немало, барај ги во Штрково или во Нивици, ако ги немало во Нивици, барај ги во Граждено...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Штом се најдов во претсобјето солзите сами по себе ми течеа.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Си мислела дека тие имаат блиски роднини, кои им се нашле во тие тешки моменти.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Самата таа никогаш не спомна дека посакува да стане мајка.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Густав имаше навика да ги држи рацете во џебовите додека разговара, а потоа, на крајот од разговорот, одеднаш ги вадеше, и во тој миг од џебовите паѓаа моливчиња, креди, гумички, монети.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тој цртеж, направен на малечко парче хартија, случајно се нашол во џебот на брат ѝ при една од неговите посети.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Клара секогаш зборуваше за мајчинството како за нешто што им се случува на другите, како нешто во што може и треба да помогне, ако некоја мајка се нашла во невоља.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Водата ме најде во тесно.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Откако старчето од приказната, „што личеше на сенка, на проѕирна пајажина“, прекопувајќи ја Земјата, ќе се најде во градот Оукланд, и од локалниот полицаец ќе биде одведен на бараната адреса, ќе се случи следното: првин ќе молчи десетина минути, а потоа „го симна торбулето од рамото и од него извади две жолти дуњи, две суви китни боселек, едно крајче мувлосан леб и прано пагурче.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

По извесно време, може час или нешто повеќе Сликарот се најде во градината на Сарајот.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Откако го добив еден од последните примероци на Захариј и други раскази од раката на самиот автор, со христијански скромна посвета, се најдов во за мене сосема исклучителна и пријатна ситуација, да ме изненади едно книжевно дело со својата убавина, скромност, вистинољубивост и со веќе спомнатиот природен тон.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Иако во почетокот авторот не го ишка, откако Ишето ќе си најде Ишка со чија помош ќе ја наполнат куќата со Ишиња, авторот ќе се најде во сериозен проблем.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Сиромашката бугарска влада се најде во небрано лозје во македонското прашање: Македонците ја изиграа и ја употребуваа како средство за своите цели, а европејците ја обвинуваа за итрини од коишто таа сиромашката беше далеку.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Додека анализата на Холанд коректно укажува на подобрувањата на оваа традиција во однос на онаа на емпиризмот, покритички приод за повеќето од философите коишто Холанд ги издвојува тука може да се најде во антологијата Музата што мисли.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Дискетите со наведените програмски системи можат да се најдат во сите продавници за компјутери, исто како и авторските книжевни дела обликувани во хипертекст.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Почетоците на grunge-от како музички стил можат да се најдат во фузијата меѓу hardcore-от и heavy metal-от, кон средината на осумдесетите (Black Flag, Minutemen...).

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Судејќи по сѐ, нешто повеќе од обична коинциденција се најде во магазинот “Rolling Stone” од април 1992.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Но феминист(к)ите кои (како Мек Кинон) ја сметаат философијата како нешто што треба да се земе или остави онака како што случајот бара, попрво одошто како моќен и неопходен сојузник, ќе ги најдат во прагматизмот истите антилогоцентрични учења што ги пронајдоа во Ниче, Фуко и Дерида.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Беше сигурен само во едно – го знаеше човекот што презриво го погледна кога се поднамести во седењето на ручекот, оти никогаш не седел скрснозе, и по само петнаесет минути сосема се здрви.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Наглас се кажа она што тој со денови го мислеше, неправдата што го гореше, агресијата врз неговиот личен и национален мир која не можеше да ја сфати, како што не можеше да сфати со која своја постапка, како човек или како Македонец, тој придонел да се најде во оваа ситуација.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Не беше сигурен што ќе направи ако од него побараат да пука, оти никогаш пред оваа недела не размислувал дека ќе се најде во ситуација да решава за животот или за смртта на некој човек...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Но одговорот сигурно беше на друго место, зашто таа никогаш не можеше да го најде во своите очи.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Кога ги отвори очите, сѐ уште заслепен од светлината на сонцето, за миг му се причини како да се нашол во некое друго време, во некоја друга димензија, и како пред себе да се гледа себеси, само по некои триесетина години.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Можеби поради детето во мене, сѐ уште не можам да се ослободам од анегдотата што мајка ми ја раскажуваше секогаш кога ќе се најдеше во ситуација да го подели она што го приготвила како храна (ќофтиња, пилешки крилца, колачиња, јаболки и слично): „Мајка имала девет деца.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

На присутните, изнесувајќи им елементи од биографијата кои во бившиот систем го дефинираат како субверзивна личност (поради што и бил санкциониран), изнесе став што во моја слободна интерпретација, би гласел: Кога човекот ќе се најде во безизлезна ситуација или кога ќе ги потроши сите средства што можат да го извлечат од лошото, тој изрекува пцости на секого и на секаде.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Амајлијата ја нашле во едната ногавица на долгите гаќи што се врзуваат долу, на педа над петиците, потоа побрзале да го запрегнат добитокот, сега во двојни јареми што ги изделкале од лесновски стебла.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Уште еден чекор, уште еден бескрајно долг чекор, и тој ќе се најде во пријателско шарско бачило, да дише меѓу ветрови испарување на овча волна и ненасито да се обновува со млако млеко, нем и тажен до денот на одмаздата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И сенката му се сопнувала по нерамнини. И токму таа сенка како да го задржувала да се оддалечи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ќе појдам, ќе му помогнам да го најде светото грутче во кожа. Гревота е да пека по патов.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Леле, задоцнив!“ - извика Соња, се стрча и за миг се најде во ходникот.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Сум си купил малку текнало за да ми се најде во вакви случаи.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Чинам се најдов во оперативна соба пак мојот миленик доктор хранејќи се од задоволство и љубов ме допре со аморната справа ме удри, ме уби, ме улови...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Чинам се најдов во оперативна соба, пак мојот омиленик доктор, хранејќи се од задоволство и љубов, ме допре со аморната справа ме удри ме уби, ме улови...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Штом се разбуди наредното утро, тој дозна дека се нашол во на Хабаровска улица, во лудницата на градот К-ск.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Тој ја викна сестрата и таа го боцна болниот со шприц, заради што тој заспа со насмевка на усните.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Бурните воени години ги растурија семејствата како ништо друго.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Отсечената глава се стркала по асфалтираната надолнина и се удави во реката Е., а самиот студент се најде во длабок заборав.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во текот на продолженото работно време тој врз себе го презеде управувањето со старечкиот дом и со пензионерките се однесуваше отмено пристојно, спроведувајќи во домот битни реформи и воведувајќи нови правила.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Човекот никако не ме припушташе, а јас го следев како слепец сѐ до „мојот“ влез кајшто се запативме и по малку се најдовме во станот под „мојот“.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Еден млад работник, упорен човек кој мечтаеше за универзитет, му го труеше животот на библиотекарот, барајќи од него совет што треба да чита.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Остап Бендер ја повлече тешката дабова врата на куќата и се најде во вестибилот.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Синовите, мажите, роднините исчезнаа без трага или умреа од пегавец, или се најдоа во гостопримливото странство, од кое што не знаат како да се извлечат назад, или се отпуштени “заради укинување на работното место”.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Со извик: „Банзаи!“ и со продорен звук тој замавна со мачот и му ја исече главата на кутриот советски студент.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Зад сета таа крепосна бујност ништо не се сокриваше - столчето го немаше.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во потрага по опасност од пожари, инспекторот се најде во кујната.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Потоа, кога по сите оние операции што малку погоре ви ги наспоменав ќе се најдев во станот, почнуваше еден мошне долг период на темна будност.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Библиотекарскиот стаорец, да се ослободи од него, изјави дека податоците “за сé без исклучок” може да се најдат во речникот на Брокхаус*.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

На стариот Језекил никој не можеше да му ја прости неговата слабост, разбирање за својата немоќ тој не можеше да се надева дека ќе најде во ничии очи.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Се потргнуваше постојано пред тоа, дури не се најде во една сосема увисната положба, во која го задржуваа да не падне само една дебела ветка под него и неговиот изврзан појас.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тој уште вчера знаеше што му носи оној густ, ситен врнеж, што го прекина во работата; затоа не беше изненаден кога се разбуди и кога ја најде во својот прозорец токму таа бела ноќ во наидување.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Рацете знаеја што да сторат. Се најдоа во тој миг со оној огромен нерез, со она грамадно ѕвере, какво што Змејко немаше видено ниеднаш во својот живот до тој ден, така заедно, што тој ниеднаш не знаеше да каже сосема сигурно кој од нив се покрена прв; дали прво тој ја повлече ногата од пушката, или пак самјакот отскокна.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Не очекуваше да го најде во ниедна од тие зглопки, што ги освои толку внимателно; па сепак, и не мислејќи, тој го правеше сето она, што требаше да биде сторено кога се оди на еден вака голем лов.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

До пред малку мислеше дека ќе ја сочува во себе онаа зафатеност и ќе може да ги посреди малку лостовите, со кои кога ќе му дојде време требаше да ги носи и да ги наместува трупците, намалувајќи ја нивната тежина; мислеше дека ќе најде во себе желба да ги подреди и нив така, за еднаш кога ќе биде потребно, да може само со еден дофат, со едно движење, да ги покрене и да ги намести.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Требаше и ти да го откриеш еднаш она, што некои веќе одамна го знаеа, кога ги најде во тие соби и со оние ситници, што беа задружни, и кои, којзнае како, ти ги снемуваше една по друга од пред очите, без да го заушуваш тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Рада која секогаш беше снаодлива, сега се најде во маѓепсан круг.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Текстот од песната како да беше пишуван за некого, се најде во него.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

И така, повеќе заради авантура се најдов во оваа куќа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Јана го заврши овој разговор со мислата дека и ова купче пари може добро да ѝ се најде во залезот на животот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Рада се најде во тесно. Немаше каде.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Таа не ќе може да ме најде во овој планински уџум.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Уште еден силен астматичен напад ја принуди Рада да се најде во брзата помош која иташе за Скопје.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

За време на својата потрага очајно посакуваше макар една од рожбите на Рада да се најде во рацете на Снежана и Саво.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Нејзе ѝ е потребно она што не може да го најде во мажите со кои си ги плетка колковите, твојата чистота.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Таквиот однапред знаеше дека ќе се најде во големи неволи.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А таквиот, штукнатиот од умот, знаеја поганците, на сите им служеше за подбишега, сите го сожалуваа, па нејќеа да се најдат во таква положба.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кога си дошле од брак машчеа је и татко је, Мара је нашле пак крај огнишче во пепелта, та ја кажвеле и је велеле: - Мори, Маро, ќерко!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Таја си се променила со ними и со златите чехли, шчо ги нашла во пепелта, та со трчање отишла на брак и тамо се фатила на танец да играт хоро.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Ти тоа си го нашол во канта за ѓубре.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Еден од макроите, стопанин на ова бело робје, на овие сексуални автомати што им носат печалба, се најде во близина.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Не сум го нашол во канта за ѓубре. Тие се нови.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Зошто ти е тебе лисник, вели Дуко Вендија. - Ами, да се најдам во работа, велам, колку да се смешам со народот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Кога еднаш се најде во зорт за пари, заклучи дека е најпаметно од неа да побара мал заем.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Погледнав низ прозорецот, сфатив дека е веќе пладне, дека е пролет, го облеков своето старо сако што го најдов во шкафот и што одамна го немав облечено.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Веднаш ги сврти шесте бројки, но со толкава напнатост и со толку брзање, што не беше сигурна дека тоа е нејзиниот домашен број.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Го најдов во Самерс салонот и веднаш знаев што треба да направам.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Воопшто не го почувствува патот и наеднаш се најде во канцеларијата; во портирницата тој го соблече шинелот, погледна наоколу и му го довери на портирот за посебен надзор.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тие всушност беа смирени со седативи, а оваа сенишна градба со дебели камени ѕидови и студени столбови беше болница за душевни болести.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Една чинија може да ги покрие сите три.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Куна не купија, зашто, навистина, беше скапа; а наместо неа одбраа фока, најдобра фока каква што можеше да се најде во дуќанот, која оддалеку секогаш наликуваше на куна.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Одеднаш ми падна на ум дека попладневното кафе, кое уште како ми беше потребно, можам да го испијам токму во „Знак прашалник“, па отидов право на улицата Крал Петар.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Сред сета мешаница, се обиде да се заштити од залутани удари и, не знаејќи ни самата како, се најде во една напуштена канцеларија во која здодевниот звук на еден стар телефон не престануваше да ѕвони.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тој добро го познава мојот ракопис, па на средината од празниот лист ги напишав следниве зборови: ’Un dessein si funeste, S’il n’est digne d'Atrée10, est digne de Thyeste.’11 Нив ќе ги најдете во ’Атреј’ од Кребијон12.“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

- „Како се викаш? -“ ја праша. Марија ѝ го кажа своето име со воздишка на олеснување, а жената не можеше да го најде во списокот, иако го прочита неколкупати.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

По приближно еден месец тој повторно нè посети и нè најде во слична состојба како и минатиот пат.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И уште малку де-конструкција: дури ни црната боја (дури ни мракот овде!) на кориците во првите пет броја не успеа да остане сјајна под вашите похотни прсти; некои графички прилози беа со лош квалитет поради тоа што нашето сканерче “фаќа” само 300 точки на инч (и воопшто, за уште покомплексен графички изглед секогаш недостасува уште покомплексна компјутерска опрема); некои текстови беа испечатени со непријатно ситни букви; не секогаш можевме да дојдеме до оригиналните текстови, па бевме принудени да користиме посредни преводи; најавените содржини за следниот број ги одложувавме за оној по него (така и сега: Бодријар, Гринавеј и тематот за Преведување ќе се најдат во следниот, октомвриски број); делумно бевме неправедни кон матичното животно на чијшто грб сме, Сорос-носорогот; итн. (допиши по желба, и конечно ковертирај и прати, ти бескрајно апатичен (“)маргиналецу(“)!)

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Последниве години, предлозите за легализација на дрогите се најдоа во фокусот на јавните расправи.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Рацете се ослободија од товарот на телото и се најдоа во безделништво.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Откако се насити со свежа салата, беше со љубов чуван и гален, неговото почетно напредување ветуваше, па со надеж си реков себеси дека пред борот во дворот да ја премине висината на покривот, Освалдовите сребренести рогови ќе се најдат во видното поле на Маргарета за да ѝ ја пренесат мојата љубезна порака; во меѓувреме, одовде среќно би можел да ја замислувам нејзината радост кога ќе го здогледа, мавтањето на плетенките и рацете.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Нема заблуди, Иднината е гола и мазна, кафеава и јасна.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Кон крајот на мај минатата година на главниот загребски плоштад се најдов во толпа луѓе.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во Амстердам за весникот NRC Handelsblad напишав мал амстердамски запис, а кога веќе се најдов во Америка, NRC понуди соработка: колумна од илјада зборови.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

8 Зошто тогаш - речник? Тој збор, речник, се најде во мојот багаж на бегалец; идејата за еден друг речник, кој веројатно никогаш нема да биде напишан, патуваше со мене.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Но сепак, колку што оваа војна се одолговлекува, попушта и разбирањето за самиот проблем - затоа, ова е можеби вистинскиот момент да се преиспита и да се разгледа правецот на идните дејствувања.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Се најдов во внатрешноста Иднина на два обли бели рида. Па, тоа е Земјата.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Без отпор за чудата околу себе, лесен и бос, појде со иконата, под грмотевици и низ првите капки дожд, и пребрзо, небаре во сиот живот таму бил, се најде во манстрискиот двор, во кој од плочата на грбот под бушавата смрча се избришало името на игуменијата Манадора, со коски в земја и со душа над неа, рамно сто и дваесет и пет години.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Го најде во дворот на напуштената црква.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Шибан со трња и гранки на ноќта, со обеспокоено срце од вино, белецот со опаш на виножитен лак се нашол во логорот на Турците помеѓу огнови и шатори, сам и долговрат, наеднаш и самиот изненаден од живите сенки на војниците и сепак - горд божји гласник.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Ноќта е долга,есенска, за еднниот студена, за другиот и студена и вечна, во неа човекот може да се открие поинаков отколку што мислел дека е од првиот час на узнавањето до пред умирањето, наеднаш, на чекор од скончувањето, да најде во себе нејзино суштество што живеело некогаш или што ќе живее еднаш во иднината на времето и изменетите пространства.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Жеравот летал – нагонот го водел кон Нил.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Заслужуваа да се најдат во некој светски музеј.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Се изненади Жеро Жерав.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

За да не се најде во пранги на мраз, јато жерави со крици се простило од мочуриштето во кое безгрижно го минало летото и се упатило кон југ.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Познато ми е, податоков сум го нашол во една книга: електромагнетните бранови од вселенската бескрајност патуваат кон нас приближно 300 000 километри во секунда.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Не морав ни да ја спомнам дискетата што ја најдов во твојата торба во Германија.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Но мама поучена од минатогодишниот случај, рече дека не сака да се најде во глупа ситуација и повторно не го допушти кај себе.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Се ослободи од непотребните работи во куќата: од разните шишиња што ги најде во долапот затворени со тапа или со кочанки, полни или полупразни со разните течности: масло, газија, крстена вода со босилок внатре, недопиена ракија или вино, лекови од тревки, варова вода и друго - ги исфрли надвор ослободувајќи ги од нив заробените мириси.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Ја гледа Богдан Видуша допрена до него на сликата пред училишната врата и му навираат нејзини зборови од писмото што го најде во ковчегот заедно со другите неиспратени писма: „Еве ти пишувам пак, иако не знам каде да ти го пратам писмово.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Сликата ја најде во ковчегот на Видуша заедно со неиспратеното писмо во кое му пишуваше: ”Кога веќе не дојде да го видиш сина си додека беше жив, имај го на слика: нека ти ја гори душата како што мене ми ја изгоре кога ми кажаа другарчињата негови дека се удавил во Голема Река каде што се капеле.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

И сега кога обајцата се најдоа во нерамен бој со зборовите, обајцата тишината околу нивните книги, зборовите во нив, ја чувствуваа како крајно досегање на јазикот.