Обајцата Балканци, прекинати во зенитот на остварувањето на своите идеали, за другите илузии, маргинализирани и без надеж да си го најдат заслуженото место, решија да си најдат утеха во преведувањето.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Да ја имаше, оваа тешка зачмаеност, што го вклештила и не го испушта, би се стопила како што се топи мразот напролет и тој би нашол утеха, ако не и тиха радост.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Многу творечки идеи, зачнати на кафеанска маса (не во брачна постела), си нашле утеха во празните чаши.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)