најде (гл.) - коњ (имн.)

Според едни, надмудрен и разочаран од коњот, и посрамен. можеби изопачен од бес и очај, Татарот во кожа со боја на зимски дабов лист, доколку не бил Монгол или Черкез или некој од подалечниот дел на Азија, го нашол коњот што љубел да пие вино и со еден удар преку грло го заклал со крив анџар.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Сепак, – продолжив јас, – колку време јаваш секое утро? – Само ова утро, – рече тој. – Ја зборуваш ли вистината? – реков јас. – Се разбира дека не, – рече тој, – но. ако нѐ откријат, тоа ќе треба да го речеш.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Му требаше половина час за да го најде коњот и да го врати. – Добро, – рече тој, – скокај. – Цел свет сега се буди. – Што ќе правиме, – реков јас. – Или ќе го вратиме, – рече тој, – или ќе го скриеме до утре наутро.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)