И почнаа да се натпреваруваат кој повеќе Мариовци ќе побугари или ќе погрчи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
За да не трпат тие за вода, редовниците буквално се натпреваруваа која попрва ќе се снабди со вода, па уште со темници побрзуваа да зафатат ред на чешмите и бунарите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но како никогаш и никоја не стигнуваше да биде прва, имаа такви, лоши, табиети да се извикуваат и во групи, по две или по три, одеа на вода а таму, на чешмата, или на бунарот, ги оставаа садовите, за да им држат ред, и се враќаа дома си.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А цениве како да се натпреваруваат која ќе скокне повисоко.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Честопати на шега се натпреваруваше кој подолго ќе го издржи нејзиниот поглед без да трепне.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Смешно е што овие мои луѓе просто како да се натпреваруваат кој покисел израз на лицето ќе има.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Завршувањето на војната луѓето го прославија шеметно: ја собраа сета комина што ја имаа по бочвите и каците и ја турија во селските казани да се вари; црпеа луѓето со чашки, со канчиња, заграбуваа со грсти уште од првата протока и пиеја; пиеја како да се натпреваруваа кој може повеќе да испие, кој може побргу да се опијани, збрлави; се бацуваа меѓу себе, се гушкаа, се миреа скарани, си ги отпетлуваа кошулите на градите и си ги даваа срцата еден на друг; ги собираа шлемовите од војските расфрлани по бавчите, ги навираа на колови и ги гаѓаа или се мочаа во нив; трчаа по секое преживеано добиче да го колат; се правеа заеднички гозби на широкиот пат крај езерото; кој како ќе донесеше нешто за колење, така луѓето викаа: „Придај господе!“ и му го удираа ножот; кој немаше добиче, носеше кокошка или петел; петлите, пред да ги заколат ги испијануваа со ракија: нивното кукуригање беше највеселото нешто: се натпреваруваа кој од кој посилно ќе пее.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Се натпреварувавме кој вод, која чета ќе собере повеќе класје, ќе направи поголем куп и на враќање погласно ќе пее и посилно ќе удира строев чекор.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Како сон во сон што се натпреваруваат кој во поубави и попрекрасни предели ќе му го пренесе чувствувањето.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)