натопи (гл.) - со (предл.)

Кожата околу раната грижно ја натопи со мек памук, млака вода, портокалово- црвен сублимат.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Наоколу правта и земјата биле натопени со крв.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тој стана, го извлече пешкирот под перницата, го натопи со вода и му го стави на челото. - Треба да подремнеш. Моите брборења те растроија.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И ако замислиш нема педа земја што не е натопена со човечка крв и нема чекор земја во која не лежи закопан човек...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Дошол на себе кога му пламнало црвеното брадиче. Веќе и влакненцата во носот му гореле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби само тој знаел дека дел од облеката му е натопена со газија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мислам дека и на работа, во бавчите, додека копа, земјата ја натопува со солзи.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Добра беше таа. Од последниот грст брашно му меси леб, го прекрсти и го натопи со солзи, потоа му го предаде со благослов.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Бев истоштен. Облеката на мене беше натопена со некоја студена, леплива течност.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)