Во кусите неделни денови го посетуваше гробот на дедото Костадин, палеше свеќи на него, водеше нем дијалог со сестра си Добра и со Чана, ама никако да се натера во долгите ноќи да напише писмо.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Брат ми ги пасел воловите и ги натерал во нива со ѓонче, а се знае дека ѓончето или детелината е премногу силна храна и воловите немаат наситка од него.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Но, за да се скроти неговата страотна дивост морало да постои поголема сила и од него што ќе го натера во јарем и ќе се движи по новата бразда.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но неговата најголема палавштина се состоеше во тоа што ме натера во седечка положба да ја чешам главата со нога; тоа го правеше на тој начин што мавташе со ушите ту од едната страна ту од другата.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)