насмевне (гл.) - на (предл.)

Ти си непоправлив хедонист! Татко ништо не рече, само благо се насмевна.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко само се насмевна на комплиментот и потем го воведе Камилски во царството на своите книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Девојката се насмевнува на својата убавина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Шишман прво му се насмевна на ефрејторот и во тој момент ги отвори очите. - Спиеш? - рече ефрејторот. - Не, - рече Шишман.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Залепено до неговите образи, стоеше младо, бело женско лице, со бушава руса коса, кое заедно со Челебијата и се насмевна на групата слуги.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Чудно“, мрмореше таа. Кога дури третото попладне поита долу за да руча тој им се насмевна на студените ѕидови, посивените чинии и изгребаните лажици и вилушки.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Па жалат ли се пари за ваков ќејф...“ - се тргна дајреџијата од моментното, предизвикано од постапката на докторот Петриќ, тешко чувство, му се насмевна на директорот и сам турна од масата една сребрена десетдинарка што беше падната пред него.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Камилски иронично се насмевна на оваа шега, но Татко продолжи со сериозен тон: Јазикот ја има главната функција во зборообразувањето, но и во утврдувањето на вкусовите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)