нарече (гл.) - свој (прид.)

Немаше веќе приказна која можеше да ја нарече своја.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Оваа лубеница таа ја нарече своја и црсто беше решила дека не смее да се јаде.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Оние од Сатока што останаа живи не се вратија веќе во изгореното и испустено селце; но останаа во долот каде што беа засолнети од опасноста и го нарекоа своето ново село Бежиште – куртулиште.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Таа систематски ја поткопува солидарноста во семејството, а го нарекува својот лидер со име кое директно му се обраќа на чувството на семејната лојалност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)