Сѐ е прилагодено тоа да биде така и тоа го нарекуваме култура.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Секогаш кога тој идентитет ќе се навести, секогаш кога некоја припадност ќе ме ограничи, некој или нешто, ако така можам да кажам, извикува: позор, замка, фатен си во стапица; ослободи се, ослободи се.