Таа секогаш напаѓа фронтално, од темнината на мрачните ходници и во човека го открива него самиот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Маргиналецот не напаѓа фронтално, затоа што фронт нема; има безброј мали, ситни сцени што симулираат конфликт и чија резултанта е тој огромен, космички, ентрописки (во нас енграмски запишан, врежан ко испарена трага, и оттаму таа страшна воинственост, борба за простор, за нечија свест?!) раскол!?
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)