наоѓа (гл.) - свој (прид.)

Стариот пак уште повеќе се наоструваше против него и потсеќаваше на оние диви ѕверки што биле припитомени извесно време, но потоа нагло, поради една или друга причина ги напуштаат привичките на питомоста и пак се настрвуваат и пак ја наоѓаат својата вистинска природа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Денешната ширум светот застапена расправа за Модерната токму тука го наоѓа своето исходиште.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Имам чувство дека ова парче земја, вечно место на крстарења на небројни завојувачи, место врз кое е растурена лакомоста на соседите преку кои големите наоѓаат своја сметка, заради што е подложено на страдања, тагувања и исчекувања, е единственото место каде човек само со пот го спечалува лебот насушен, а мир и покој нема до крајот на своите дни...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Алкохолот може да се сретне насекаде, а често го наоѓа своето место и во самата уметност па така може да го сретнете и во многу староградски, а и новокомпоновани песни како „Пијем на екс”, „Седим за шанком делимично пијан”, „Вино пијам ем ракија”, „Парите ги зеде в меана ги даде” и многу други хитови.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
По крајот на студирањето женската провинцијалка гледа да се упика за имотен „скопјанец” и по 10 години да се прогласи за стара скопјанка, а машкиот провинцијалец го наоѓа својот роднината од својот роден крај, односно „стариот скопјанец” кој пред 20 години се населил од село во Скопје, но преку дудлање станал директор или шеф у некоја државна институција.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Но, моите чувства беа силни, на моите слаби рамена прометејски го носев товарот на тагата, но успеав да се исправам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сите еден ден ќе ја запознааеме болката и некои страдаат секој ден, секоја ноќ, секој час, малце по малце, и не се предаваат, се борат со злото, искушението и неспокојот и го наоѓаат својот пат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Машината, којашто се состои од вртлива полусферична купола во која се насликани серија концентрични кругови во спирален облик, беше сместена во една просторија во Палацо Граси специјално подготвена за оваа прилика; на ѕидовите што го окружуваат делото декоративни фризови од малтер со привлечни теми, конфигурирани во тондо-формати сочувани од оригиналниот ентериер на зградата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Не само што кружниот облик на “Ротирачката хемисфера” наоѓа свое ехо во овие тондо-а, туку и нејзините пулсирачки движења можат да се поврзат со нејзините теми, како што и самиот Дишан во една прилика го изедначи својот интерес за оптика и четврта димензија со сексуалниот чин. (6) Покрај скоро постојаното истражување на темата на сексот од страна на Дишан, зачудува фактот што историчарите на уметноста никогаш досега не го истражувале личниот однос на уметникот кон жените.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На дното на таа репродукција ги беше испишал буквите L. H. O. O. Q. кои на француски можат да се изговорат како Elle a chaud au cul (Таа има врел задник).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Помеѓу Леонардо и Duchamp има многу интересни допирни точки: обајцата се синови на бележници; бројот на сочуваните дела и на едниот и на другиот е мошне мал; главните дела се оставени недовршени; обајцата беа мошне заинтересирани за анаграми и игри со зборови; Леонардовите научни игри (како и неговиот интерес за пишување со помош на огледало и интересот за сенките) добиваат интересна паралела во Duchamp-овата занимлива физика (и неговиот интерес за “повратот на огледалата” и “проектираните сенки”); заеднички им е андрогиниот психолошки образец; најпосле, Леонардовиот став дека сликата пред сè е работа на интелектот, наоѓа свој одек во настојувањето на Duchamp сликата да не смее да биде „само ретинална или визуелна; таа мора да биде поврзана со сивата материја на нашето поимање.“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Знам, почитуван господине, дека на полето на вам милото христијанско учење, секоја почва е плодна, и залудно никој не шприца семе, така, сѐ си ја наоѓа својата смисла, дури болката најмногу.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Разбирањето на раскажаното и на кажаното и верувањето во него потоа беа во Божји раце, оти секој има свој пат до зборот кој, всушност, е збор Божји, па таквиот збор Божји сам го наоѓа своето место во секое човечко срце.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога ќе стигне до таму, почнува повеќе да не ја чувствува. Така ја наоѓа својата утеха.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Бескрајно скита и никогаш не го наоѓа својот дом. Затоа останува вечно сама и несреќна.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
На крајот, секој си го наоѓа своето место под ова небо, најголемо на светот.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Затоа си наоѓа свои помошници.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Вака протолкуван, случајот на Крлежа конечно го наоѓа своето место во прилично амбициозната приказна на Кравар за судбината на хрватскиот народ во 20-иот век.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Секој ѓавол си ја наоѓа својата дупка.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)