накашла (гл.) - и (сврз.)

Кога завршив, селанецот се накашла и се исправи, седна на креветот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Во таа Илкова мисла дедот Ристе се накашла и тој се тргна.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Не знам што е смешно во моите одговори“, рече татко ти и тогаш дури за првпат ја крена високо главата а судијата, оној, господин Предановиќ, со големи бакембарди и црна измазнета коса, за која сите говореа дека ја светнува чистачот на чевли на Корзото, само се накашла и ништо не рече.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ѓ се накашла и со изнемоштен глас праша: „Добровечер. Тука живее Елена?“
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Кметот пак се накашла и повторно се сврте кон офицерот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тој се накашла и рече прибрано: „Анамата Атиџе, добра е?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)