надигне (гл.) - и (сврз.)

Жестоко и тешко чувство се надигнува и му ја труе душата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сестра ми во меѓувреме се оддаде на волшебно одгледување растенија гледаше во нив имаме ли иднина или не моите невени развија раскошно и сега ми се пред очи отворени како мугри ти најмногу ќе ги израдуваш мама и тато со твојата судбина, рече таа на мама ѝ се врати надежта и се насмеа за сите тато се разбуди од сон што не ни го раскажа и појде на извор јас не верував во ништо иако и денес се вознемирувам од помислата на неа барем ноќта да не ја испуштам денот изгледа не е доволен да се стигне на правото место реков и почувствував - имам работа со симболи од -ден-на-ден стравот е сѐ пострвен ако не се исплашам нема да запамтам што се случило стравот е време додека се думам во мракот - останало ли нешто од мене мрда под прстите надигнат и препороден.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Одеднаш, небаре дури сега ги разбра последните зборови од кметскиот, тој се надигна и срже: - Господине, ти не можеш... вие немате право да ме арестувате... господине...
„Послание“ од Блаже Конески (2008)