навраќа (гл.) - во (предл.)

Пишуваше дека во неа навраќал во свое време Балзак и дека, кога доаѓал овде, го пиел тој и тој пијалок а сега кафеаната постојано ја посетувал Жан Пол Сартр.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Потоа уште многу вечери лутав низ Париз , уште многу пати навраќав во овие улички за да го чујам уште еднаш овој концерт, но не можев да го сретнам старецот со виолината.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се сретнувавме само неколкупати во годината и навраќавме во кафеаната Меркез на левиот брег на Вардар, за мене од онаа страна на стариот камен мост, пушевме и пиевме според расположеноста, тој најмногу чај во проѕирна чаша со позлатен раб.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тој одгледуваше во Љуботен соколи за повидните Турци и често навраќаше во градот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Цртежите му ги виде еден од сликарите што навраќаше во слаткарницата, се воодушеви и му рече на татко му да го даде Столпника да учи сликарско училиште.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Навраќаше во Клубот на пратениците, во Клубот на писателите, во бифињата на театрите и во кафулињата каде што му закажуваа новинарите.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кафеаната Јамајка беше последниот Хичкоков англиски филм, иако Хичкок често навраќаше во Англија заради снимање на екстериери за американските филмови.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во молк го ислушав раскажувањето на сега осумдесетгодишната и некогашна партизанка на ДАГ, која неочекувано, со горчина во гласот, ме праша: - Како ли да го наречеме тоа време на кое често му се навраќаме во нашите спомени?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Морам да признаам, од сите што навраќаа во домот по каква било работа денес уште за стариот Лентеноски можам да си спомнам живо, со радост.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Навраќајте во него за да се присетите и за мене, зошто јас постојано се соживував со вас и стрпливо поднесував сѐ што се случуваше; страдав кога со вас нешто тешко ќе се случеше, а кришум се радував и се лутев поради вашите немирлаци; сетете се и за вас, мили деца, за вашите први денови, кога како преплашени зајчиња се припивавте кон клупите и плачливо се држевте за рацете на вашите мајки.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Во секој случај, таа средба, со сенката или со вечно живиот благородник и патриот Никола Леко кој изгледа редовно навраќаше во подземјето од далечната 1592 година (не поверував кога се сретнавме дека и Господ го осудил да престојува овде) за мене претставуваше голем настан бидејќи верував дека со негова помош ќе можам да потврдам или да преиспитам некои од сознанијата заради кои и се најдов во безизлезот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)