навира (гл.) - помисла (имн.)

Пред огледалото повеќе не застанува: се плаши да се сретне со сопственото лице, со сопствените очи; се плаши да ги види наглите промени на ликот кои му ја навираат помислата: ѝ избега ли навистина на смртта или не?
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)