ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Па што е погеј, прашува списанието, Планината Броукбек или Сексот и градот?

Таму во двојки се наведуваат примери од експлицитна, идентитетски заснована, горда и на видело постоунволска геј- култура спарени со примери од пошироката култура кои се погодни за настрано присвојување.

Темелната колебливост која, изгледа, ја имаат текстописците одговорни за фељтонов околу тоа што е геј-културата произлегува од една основна и карактеристична неизвесност: дали геј-културата упатува на настрани артефакти создавани од самите настрани или на дела од главнотековната култура кои ги создале хетеросексуалци, а кои настраните потоа ги присвојуваат за сопствени потреби и кои во текот на тој процес ги настрануваат? ‌Фељтонот во ТОНИ ја става оваа дилема во преден план со тоа што вметнува и анкета, упатена до читателите, која се вика „Што е погеј?“

А таа е едноставна.

Кој е во состојба да наведе пример на таков апсолутен исказ во нашата денешна уметност?

Пак ќе наведам примери, посочувајќи на два типични но меѓусебе различни скопски “андерграунд- гуруа” на деведесеттите; станува збор за Горан Путица - Велечасниот, техно-шаманот, идеологот на анархоидниот андергаунд, борецот за човечки права - што сѐ би требало да се протолкува како социјална ангажираност насочена кон политичкото сфатено како уметност на возможното.