Малечкото беше вертикално положено и свртено кон сонцето, со свиткани рачиња и ножиња, набере во мајкина утроба.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
II. Веѓите му се набраа во онаа точка во која му се спојуваа, на средина, токму над свиениот нос, кога пак помисли на мирисот на морето во Тарс.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)