мрда (гл.) - од (предл.)

Бездомник кој мечтае по топол дом или домаќин кој не мрда од дома.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Коњите под нив ’рзнуваат, копаат камен со копитата и не мрдаат од место.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Французите викаа нешто што братучедите само го подразбираа, а братучедите не мрдајќи од место молеа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Гледајќи во браздите видел кај мрдаат од земјата црвените црвје.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)