мрази (гл.) - да (сврз.)

Само гласот не му се менеше: „Другпат не трескај сешто. Мразам да се бијам.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Му реков дека потерата, ако веќе тргнала да нѐ лови, можела да го слушне неговиот глас и од некое трето село преку планината. Си го прочистувал грлото!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мразите да позирате. Пред објективот вперен во вас како пиштол имате сериозно, по малку мрачно и намуртено лице.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Му верував кога ќе речеше дека мрази да војува; дека никој не е во состојба да го испрати на некое боиште па дури и да му го ветат притоа патот кон Рајот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира дека се плашев. Мразев да си го поарчам животот поради неконтролираното однесувње на своеволните и недоволно внимателни индивидуи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ете, тоа беше причината да го вратам во Штабот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мразеше да ги употребува рацете и мразеше да се наведнува, зашто можеше да го предизвика да кашла.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мразев да излегувам надвор, ме нервираа луѓето, нивните насмеани лица, бев љубоморна на нивната среќа, на нивните животи.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)