„Таа го мразеше тоа, но ништо не можеше да ја спречи да го прави.
               
             
           
            
            
              „1984“
               од Џорџ Орвел 
              (1998)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Дури и кога не ја спомнувавме, таа беше присутна со своето давеничко тело -     толку дебелкасто во споредба со твоето - и нејзините тажни гради со збрчканите     брадавици и скиселено млеко - толку отпуштени во споредба со твоите кои сѐ уште распупуваа - со нејзиниот надуен стомак и срамна грмушка безбојна во блесокот     на електричната светлина, со нејзината замрсена, глибава коса и надуреното,     спокојно лице - толку безживотно во споредба со твоето - и бледата кожа, бела     како молња, како блиц, белина што не може да се постигне на дневна светлина     - колку почнав да го мразам тоа бледило, толку студено покрај цветот на твојата     кожа.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Бевме паркирани со Рамблерот во ќорсокакот на една улица     со фабрики која беше нашата „патека на љубовниците“, слушајќи како ситен     дождец и суви лисја ја прскаат хаубата.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Не раскинавме некоја одредена ноќ, како што и не постоеше некоја одредена ноќ     кога почнавме да излегуваме, но се сеќавам на една есенска ноќ кога претпоставив     дека бевме при крај.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)