мора (гл.) - сѐ (зам.)

Меѓутоа, додека со мама ја местевме масата за ручек, таа ми ја забележа преврската и ужасно се исплаши.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога дојдоа нормално се поздравив и ништо не реков.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Или накратко: нашиот сознајно- теориски проблем, а со тоа и нашиот егзистенцијален проблем е во тоа што мораме сѐ, вклучувајќи нѐ тука и самите нас, да (го) разбереме како дигитален привид.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Го викна тато и морав сѐ да им речам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)