Претставата, да не е трагична, би можела целосно да плени со својата гротескна страна.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Дуќаните се со затворени ќепенци, тезгите на пазарот се покриени и затоа не се слуша и не може целосно да се почувствува зазбивтаниот пулс на ова морско пристаниште.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Прашањето за тоа што крајно, длабоко долу, определува дали тие ќе го сменат или не начинот на однесување е од онаа метафизичка топика која што феминистите можат целосно да ја занемарат.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)