А Жиово е на четири километра од Витолиште и дури да пристигне Сефедин од другите села, Толе можеше навистина да му припука ноќта.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Неоти него не го дупи куршум? — почна да ги насрчува кога ги виде замислени, а во себе и сам се запраша: „Зар може навистина да не го фаќа куршум како што се слуша?“
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ѓаурска работа, може и тоа да биде; инаку како се доварди од толку потери и пусии на кои падна овие десетина дваесет години арамилак!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но не се појави таа ноќ никој, та утредента Арслан го испрати селскиот протуѓер Шиклата да го бара Сефедина, на кого му ја соопшти положбата, молејќи го веднаш да се врати со аскерот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Нешто го изненадува. Зар може навистина во една ваква ситуација да се таи шанса што само вешто проблемско конструирање би ја создало? Или го лажат очите?
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Дали опасноста од затворската казна би можела да ја спречи наркоманијата меѓу жените?
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Оваа претпоставка е посебно интересна затоа што подразбира дека кривичното гонење може навистина да одврати од уживање дрога.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Како што треба да одговараат на емпириските податоци, така и моделите треба да можат да се имплементираат; тие мораат да имаат доволно внатрешни детали и прецизност за да можат навистина да се извршуваат на компјутер и да го продуцираат опишаното однесување.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Посакував Факултетот да можеше навистина да падне, заедно со врамените пофалници, приврзоци и теории, ако не во спомен на паднатиот актер, чии проблеми остануваат условно непознати, тогаш во спомен на филозофот Ниче кој го уриваше нестабилното за да го поткрене повисоко, урнатото...
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Она што го гледаме е секогаш „речиси“ доживување, но никогаш не можеме навистина да го почувствуваме, да го опипаме.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
А, пак, да знаеше што барав во неговата фиока, мислам дека можеше навистина да ме удави.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Грета: Што е, Дики? Кажи веднаш!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Дики: Па, мислам...можеби не требаше да го сториш ова...сега сме заедно, но утре... веќе утре тие ќе се вратат и можат навистина лесно да ме натераат да им го...знаеш и самата.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Односно, таа можеше навистина да пренесе нешто уште погеј од самиот геј-идентитет.145
Вака слично, младите геј-мажи денес очигледно и понатаму наоѓаат значење и вредност во артефактите на хетеросексуалната култура што не биле создадени за нив, но кои можат да си ги направат свои и на кои можат да им внесат разни настрани значења.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)