Па не може душата да ти ја земат. –-- хардвуд – малце поголем паркет. рејс – аутобус на егејски. Веројатно кога бегале, погонот бил на педаљи.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Сакам да јадам праз колку што ми може душата и да си одморам под некое дебело дрво, а во меѓувреме да не морам да изџвакам од новите Orbit Ultra Fresh без шеќер или да купам четкичка за заби од најблиската продавница, па кришум да се мијам, притоа уредно зачешлувајќи ја косата...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Али нему ја не можех душа да му дадам, станах, каних два-три попа, збраха сја роднини, дојдоха и познајници, врстници- момчета, кренаха го на носила, носат го на рамо; и на гробиштата тамо поп молитва пеја, па го од носила зеха, пуштиха го в гробот...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Тогаш без никакви стеги можеме душата и мозокот слободно да ги пуштаме на „пасење“.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Запираат пред меаната од Доксима Тренчески и не можат душа да соберат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)