може (гл.) - тоа (зам.)

Што можело тоа да биде?– прифати возбудено Чанга и додаде: – Да цркне комшијата па да му се земе козата! – Може да се рече! – прифати татко ми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Моментно не можам тоа да го забележам ни на некое ливче зашто се наоѓам во мрачната страна на животот, во визбите на животот за кои луѓето најчесто не се свесни.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Зашто, без претерување, во Париз ако се замисли нешто да се купи, тешко да не може тоа да се најде.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
— Е море, сете не можат тоа да го сторат, та кога би го сториле, белки и агите ќе си и пособерат пашките — пак Трајко одговори, осеќајќи се понижен пред овој горски паша.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не може тоа да биде! Јас турцка роспиа и посестрима не зимам па угу таа и јас да останиме на овој свет. Не прибирам јас жена крај мене шо била со години бегова роспиа, тоа да го знајте и мајка, и татко, и секој кој сака да знае.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Задачата на оваа мисија била да изврши диверзија на пругата јужно од Скопје, но поради неможноста да се спушти мисија која би можела тоа да го изврши се сугерирало железничката пруга да биде прекината на „две места северно од Скопје“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
- Но, не, јас не можам тоа да го сторам.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Можеби се обидуваше да го замисли тој град, со тие миризби и смрдеи, но тешко можеше тоа, зашто никогаш и не беше пошол во вистински град, во таков град каков што го кажуваше Кирил.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Како може тоа тенко дете без колкови да мине низ премрежието на бременоста.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
ЛЕНА: Како би можела тоа да не го знам?
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Да го молам, да му паднам на колена. Но, не можев тоа да го сторам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Влегов во мојата соба и ја пронајдов книгата на која беше сликата на мајка ми, заедно со сликите на другите загинати во земјотресот и не знам по кој пат си плачев со неа на градите... мајко, мајчице моја, кој може тоа друг да ми биде...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Сакате да ме сечете ... Јас сум ... Вие ... Не може тоа ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Бегај, малечок предавнику“, се влечеше по мене и по мојата запрложена сенка, ме сопнуваше и ме предизвикуваше да се уверувам дека навистина тој тврдоглав и див човек заслужува да станам мал предавник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Види ти што смислил лицемерников! А вие, кротки женички, сте зинале во него како штотуку да дошол од Исусова трпеза. Е, не може тоа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Седржителот небесен е алфа и омега. Пејте му и славете го. Кажувајте ги сите чудеса негови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но знаел, и постарите можеле тоа да го знаат, дека Онисифор Проказник не ќе им даде да го заколат волето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чувствувајќи во утробата некакво валчесто издолжен бигор, врел и поврел од крвта и со свој крак низ целиот душник, болниот ја барал со тврд показалец жилата меѓу своите очи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби го повторил она што пред тоа некој друг го рекол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мислев и не можев тоа да го сторам иако се чувствував навреден како мал пес со кој луѓето најпрвин добро постапуваат, потоа, без причина, го клоцнуваат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А јас што е право, не можам тоа да го сторам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
А таа можеше тоа да го прави со часови, или барем така се чинеше, кој знае!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Фатер Бен, ти не знаеш како танцува оваа дама, ти не можеш тоа ни да го замислиш.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не можам да ти објаснам што ме тера да те побарам, вака, со писмо, но и да можев тоа да го сторам ќе кренев раце. Тоа би било предолга приказна.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Татко ми раскажуваше: Се гледавме со мајка ти од малечки а кога пораснавме се парашував дали ќе можам тоа убаво девојче да го земам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Елена му подаде рака. Збунето. Изненадено. Не можеше тоа да го скрие пред Марија.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Туку шуќур си велам денеска што е недела Па поповите имаат венчавки и крштевки И немаат време за визитации на коали и други сонувачи На сон поп ако ти дојде ќе ти напраи триста лошотии На сон владика или поп и за ѓаволи се веруваат А богами не се чуло дека и на јаве ги есапат за ангели Така барем велат дојденците од Македонија кои своите попови Повеќе се среќаваат по судови одошто по црквите За да расчистат како може тоа што народот го изградил Да не биде народно ами попово И како може некој да биде овчар ако нема стадо И многу имотно-правни а не духовни работи Расчистуваат македонските попови по австралиските судови
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Можеш тоа да им го кажеш на твоите луѓе во Македонија.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Минуваа денови, месеци. Ми стигнуваа Мајкините писма, со необичниот латиничен ракопис, кои одразуваа поголема загриженост отколку што семантички можеа тоа да го означат зборовите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Не може тоа така... - викаа луѓето. - Мора да нѐ прашаат нас...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тие се токму луѓе што не го можат она што ние го можеме, а би биле страшно среќни да можат тоа да го направат. Margina #21 [1995] | okno.mk 73
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Со изборот на пазар кој едновремено се движи кон центарот на самоконституцијата, социјалната интегра­ција и системската репродукција, пазарните стандарди тежнеат кон тоа да доминираат над моралната одговорност или да ја заменат, а една од последиците е губењето на одговорноста за оддалечениот странец - без оглед дали тој се јавува во ликот на денешните сиромаси или во идните генерации.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но, беше вчудовиден како ние можеме тоа да го правиме директно од чешма.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Каде можело тоа да помине неказнето?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Зар не е блиску до умот дека токму така можело тоа да се случи!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
ПАНКО: Ама не може тоа така... Адетите треба да ги чуваме и слагаме... Само понекогаш и адетот може да се...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ти не кабули ни син ми да го венчаш, а се стори кум на Ѓупците!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Филип: Војувај за твоето ново кралство доколку го можеш тоа, стекни богатство и уживање.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Зар можеше тоа да го заборавиш?“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
До одреден степен со помош на нашите интелектуални моќи и фантазии можеме да почувствуваме и сфатиме што би можело тоа да значи.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Не може тоа да си го претстави.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Наместо тоа, одеднаш се присетува за една случка која Далтон ѝ ја раскажа пред неколку години, пред да отидат на турнеја, кога за прв пат еден на друг си ги изрецитираа своите тајни, својата збирка на срам, од каде всушност доаѓаат, што им се случило, сѐ што е неповратно.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Далтон ѝ раскажа за една ноќ во средно кога пиел пиво со своите другари.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Чана знае дека Пелагија се печи на оган, туку го бара нејзиниот поглед со знак за заминување, а тоа и се случува, станува од столицата, му се приближува на Димостена, му ја зема раката како за поздрав и туку брзо и силно ги вкопува своите усни на неа пропелтечувајќи неколку зборови Прости ми Димостене за сѐ што претрпе, за страдањата заради мене, прости ми барем ти ако не може тоа да го направи Света Богородица и дедо Господ, ама на твоите страдања немав храброст да ти натоварам уште и неизбришлив срам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Може тоа да ти е последно замижување, што се вели, и повеќе да не се опулиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како можело тоа, вели, не можеш да им измрдаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А, јас? Јас во еден Охрид и во Крушево, па Брајчино, и тоа е сѐ. Кој не ти го може тоа?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ама, Америка! Дизниленд! Ох – воздивнав – ќе ме снајде ли мене некогаш таква среќа?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)