менува (гл.) - свој (прид.)

Но, никогаш не би го менувал своето презиме Derrida, кое отсекогаш ми се бендисувало, се сложувате?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со скромност и себезатаеност, сфаќате што сакам да кажам, и по должност, но тоа нашиот разговор веќе го води во други води.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Времето е непроменливо, не ги менува своите ставови, ниту навики.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Едноставно речено, реди-мејд е некој предмет извлечен од контекстот, кој во извесна смисла е конвенционален, а преместен во нов и поинаков контекст, тој радикално ја менува својата функција.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Патем се чувствувам како некаков женски Дон Кихот кој сѐ уште е засегнат за својата Убава Книжевност, во време кога таа го менува својот лик, кога нештата се мерат со етикети, а не со содржина, во време кога и Литературата ја прекриваат со имињата на нејзините произведувачи. Armani, Eco, Toshiba...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Откога ќе дознае што има под него, веднаш го менува своето мислење: станува поспособен со поголема самодоверба во себе си, добива елан да продолжи да твори, добива мотив за креирање и изнаоѓање на модели да го промени тоа.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
(...) Старова со романот Атеистички музеј, повторно ја менува својата постапка, сега таа е прозна фактура и нагласено кадареовска, надоврзувајќи се на романите Времето на козите и романот од фрагменти Татковите книги.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Наеднаш почувствува дека човековиот живот ја менува својата врвица во неколку скокови и паѓа во црна недогледност како коњ со прснато срце.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Пролетта стаса нова вест дека Франција го менува својот став и дека до Конференцијата на амбасадорите доставила нота во која истакнува дека причините што ги наведува Кралството на СХС се такви што треба да се земаат во предвид зашто во правниот јазик: изразот „до“ - зад кој следува име на место - имплицира дека тоа место е исклучено.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Приклекнуваше, се понадигнуваше и колената, рацете, телото постојано ја менуваа својата положба.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Арсо ја префрлаше во себе мислата узреана отскоро во него: треба да остане и ќе остане само оној што ја менува својата судбина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На својата пријателка Ема, Лена ѝ кажувала, тоа Ема самата ми го посведочи, дека забележала оти Симон ги менува своите навики.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Писнува и локомотивата: го менува својот колосек.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Цитирам од поглавје два: „Во природата нема тело, коешто апсолутно би мируело. Да се движиш значи да го менуеш своето место спрема средината каде што се наоѓаш.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Поп Јаков им велеше: „Тој што ја менува својата вера, никој на тој век не го сајдисува.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Се разбира посакав уште веднаш ова мое откритие да му го соопштам на иследникот Роман Гигов Грофот, но тој, задоволен дека успеал да ме предизвика, изигруваше некоја чудна неприсутност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како да присуствувам на час по географија на кој професорот изведува чудесни нагледни експерименти во кои цели континенти ја менуваат својата местоположба, а јас како повластен претставник на некоја непозната организација ја имам таа чест да го надгледувам извршувањето на овие големи преселби.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Со развитокот на бирократско-корпоративниот капитализам се губи таа индивидуална авто­номија, владетелскиот круг на луѓе станува хетерономен: неконформизмот на протес­ тант­ската етика се заменува со насоченоста кон признавањето од страна на социјалната група, на која � припаѓа индивидуата; Идеалното Јас радикално ја менува својата содржина и некако станува „внатрешно”, се состои од исчекувањата на соодветната старосна група на околината, такашто изворот на моралното задоволство веќе не е чувството дека наспроти притисокот однадвор сме останале доследни самите на себеси и сме ја извршиле нашата должност туку повеќе чувството дека лојалноста кон групата сме ја ставиле над сето останато.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој го менува својот ритам, нивната форма се менува бргу.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Умот, раздвижен од побудите на Светоста на човечкиот ветар, ја менува својата форма, затемнувајќи се или осветлувајќи се – застана старецот, подземајќи од чистиот воздух.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тука се гледа еден дел од езерото кое постојано го менува своето лице: мирно или разбрането, светло или темно.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)