— Не мачи ме, Ирина, вели, ќе умрам, Ирина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се подигна на прсти, ја доближи главата до самото писмо, се загледа во него, како да знаеше да чита и кратко проговори: - Арно де, едно јагне, само кажи ми побргу, не мачи ме.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)