мати (гл.) - и (сврз.)

4. Веќе се враќам: годините во оро задушница им праќам; сегде познати лица нигде, нигде птица Рајот го чека крај нема спас, Матеа и ангелите патеа а ти а јас...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Човекот се смешка зајадливо и кисело, потоа се мати и распливнува во сивкава замреженост и пак е јасен и жолчен (чувството дека го загледуваат). Тој е во него, но тој не е друг туку Етхем-паша.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)