мавта (гл.) - и (сврз.)

Од викотницата што идеше од далеку, како некое тешко перде да се мавта и пропушта навеви од пискот, првин се слушна „тутунус, бре”, што значеше дека некого гонат, или дека некој таксиратлија, поради една или друга причина, треба да се фати и зграпчи.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А јас знам дека, до пред 5 минути, мавтала и правела провев, ама толку може.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Додека под нашите раце бесшумно исчезнува ноќта кон наслутениот смев интимни сосема одиме Оваа постела потна е море со високи бранови што во пените на чекањето ги фрлаат нашите тела и на тој пат што мами сосема измешана плови зелена гранка од соништата и раката од пелин Па сѐ по малку сетни рацете твои како пристан тогаш сум и брод и галеб што во него ќе слета и ја наоѓам во него онаа неизбежна вистина што мавта и подмладува со рацете на ветерот
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
А неговите деца трчаа по ледините и низ фармите, го испуштаа конецот во небо, викајќи и сопнувајќи се, додека Брунила стоеше назад во дворот, мавташе и се смееше, гледајќи што се случува.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Радосно мавтавме и извикувавме ете го рејзот пристигнува.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)