лизне (гл.) - во (предл.)

Ми се вовре во грлото, ми се лизна во душникот, ми ги наполни џигерите, ме бутна во вителот, а вителот во вирот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во секој случај, уметноста поттикната со дроги не е автентична и спонтана форма на уметност и при тоа не треба да занемариме уште еден факт: дека меѓу уметниците има многумина кои се премногу слаби за такви психички авантури, со оглед на своите личности и општествената неускладеност, без оглед на талентот кој го поседуваат, поради секогаш присутниот ризик да лизнат во лудило.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
„Вистинската функција на уметноста” инсистираше тој, е „да ги измени старите ментални обрасци... создавајќи нов начин на мислење”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Според него, надоаѓањето на ирационалните сили од несвесното, кршејќи го мразот на конвенционалното мислење, создава пукнатина низ која секој може да се лизне во истовремено развеселувачко, но и застрашувачко автентично искуство.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
знаеше дека пламените јазици нема да му лизнат во гордоста ниту во гумираното платно на параглајдерот, ама не знаеше дека мигум може да му се стутка платното и да се урниса како приказната за прометеј (кај се видело бронзен параглајдерист) кому никогаш нема да му се разјасни кој ѓавол го довлечка во скопје а нема да му се разјасни ни табиетот на македонците од секој оган да прават големи пожари.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)