Мислам дека со текстот премногу летнав кон облаците, чувствувам дека ми треба приземјување.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Душичето - растреперено славејче - миговно посакува да летне кон таа непозната светлина...
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Едно од врапчињата одово летна кон багремот; беше сето тркалесто со малечка глава и полуотворено клунче.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се вратил стрикото Лентеноски, слушате како говорат децата и сите како под команда тојчас ќе летнат кон влезната врата за да го пречекаат.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
И Икар, слушајќи го својот татко Дедал, летнал кон сонцето.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
А козите... ќе се спасат само ако летнат кон небото... Тие и без тоа ќе завршат во небото. Немаат друг пат...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Се собраа токму на време да видат како Ластовицата, одморена и свежа, се одвојува од јарболот и летнува кон север.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Ене ја, се крена, вика некој, летна кон шумата. И ние сите трчаме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)