лета (гл.) - по (предл.)

Занесен од нивниот звук, со побрзи чекори леташе по патот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Целиот живот ти лета по мислите и, до последниот вртеж на зарот, доживуваш оргазам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не беа направени. Тогаш само птиците летаа по небото.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Потоа ќе пијат и ќе пеат, ќе летаат по студеното небо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гламните беа силни само додека летаа по воздухот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Седни си и – леташ по лизгавицата.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ластовиците се превртуваа низ воздухот. Пчелите летаа по цвеќињата, џунџулињата, чацриките, тиквинките.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Зошто? - Затоа што не беа измислени. Не беа направени. Тогаш само птиците летаа по небото.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
„И кога првиот ангел затруби со трубата, се крена голем оган и падна на земјата: третина од земјата изгоре; кога вториот ангел затруби, пламен падна врз морето и третина од морето се испари; кога третиот ангел затруби, голема ѕвезда се откина од небото: името ѝ беше Пелин и третина од водата стана пелин и многу луѓе изумреа; кога четвртиот ангел затруби, третина од сонцето, третина од месечината, и третина од ѕвездите, потемна, згасна; и видов еден од ангелите каде што лета по небото и чув каде што вика со глас голем: тешко, тешко, тешко на оние што живеат на земјата; кога петтиот ангел затруби, падна пак голема ѕвезда од небото и се отвори бездна на земјата од која се крена голем чад што го потемни и сонцето и небото...“
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)