Нешто се напнуваше, нешто не можеше да биде задржано, а после, сосема наеднаш, по сета негова внатрешност избликна од некој скриен вир во него и се плисна по неговото лице, едно чувство, од кое сега почнаа да му лазат некои меки, едвај осетни допири под очите, тоа го зајазлуваше неговиот здив, сѐ додека сиот не се згрчи и не препукна во едно придушено липнување.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- И јас ништо не гледам, вели Ѓувезија Дубровска, но слушам.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Како да ми пасе некој полжав, како да ме лази некоја гасеница.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)