A кога ќе купи за новата невеста, ќе купи и за старата, за ќерки му што се одамна мажени, па и за бабата, и сама да се позачешлува, да не чека само на невестите итн. итн.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Но, секој од нив не забораваше да купи и по нешто за претстојниот карневал.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Така до скоро беше и со имотот. Имот не можеше да се купи и да се има.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тие мислат само како да те купат и колку да те продадат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Така... Тие бавчички низ кои порано минувавте, јас ги купив и сега се мои...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ќе ви кажам: ме чуди само каде ги купил и кој му ги продал тие гаќи и брусхалтер!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Знаете ли, Бојс, што најмногу ме чуди?!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Стрина ми направи еден преседан, пред гостите на татко ми му рече: Слушај девере, кога на помалата си ѝ купил толку работи, ќе ѝ купиш и на Милка.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
А што сѐ превиде тоа ковчеџе откако пред многу години го купи и му стана составен дел од неговиот живот; се фрлаше во разни превозни средства завиткано во вреќа за да не се гледа, да се заштити или да се носи полесно кога одеше пеш или кога му го даваше некому да го носи; не ретко му служеше да ги потпира на него плеќите или главата на разните железнички или автобуски станици чекајќи воз или автобус за некаде; да седи на него како на столче на палубите од бродовите во долгите деноноќни пловења; да го товари на коњи, магариња и камили по патиштата каде што само тие можеа да одат, да се изложува на ризик, да си го става на коцка животот поради неговата привлечност и будење љубопитност кај разните луѓе што го придружуваа или со кои доаѓаше во допир; да го продава кога ќе немаше пари и пак да не го продаде за да не се одвои од него; да му ги менува или крши катинарчињата кога ќе ги изгубеше клучињата, да го чисти и дотерува кога ќе се наводенеше од дожд и снег, да му го повраќа сјајот, убавината; да им го остава понекогаш на газдите како залог додека дојде до пари за да им ја плати станарината; тој му беше единствен сведок, придружник и другар во патувањата носејќи налепници од разни места и хотели.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)