крши (гл.) - срце (имн.)

Мене ми се крши срцето, што се вели, небаре стакло, небаре испуштена чаша.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А Рада кршејќи го своето тело како зелена елка на ветрот ги кршеше срцата на сите во училиштето, но и на оние кои го беа изодиле тој пат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Глетката како се оддалечува качена на ѓубреџискиот камион со насмевка на усните и нежно мавтање со раката повторно ми го кршеше срцето.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)