крши (гл.) - дрво (имн.)

Он отиде у гората, да крши дрва, па ќе дојде, ќе ги товари на колата, па ќе се качи на неа и ќе си земе свирката, та ќе си свири, а па није ќе теглиме колата. 'Рслано се уплашил, па погледнал на едно дрво и го вишел човеко.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Понекогаш Мил низ прозорците ја гледа борбата на ветровите што често се собираат над селото да се бијат; се бијат, Северецот и Југот, Источникот и Западецот, а во таа борба понекогаш се замешуваат и помалите ветрови и почнува еден општ метеж, хаос; час еден ветер зема превласт, час друг; во таа жолчност се кршат дрвјата, паѓаат ќерамиди од куќите, се рушат оџаци, пукаат прозорците, летаат снопови 'ржаница, паперка; се откорнуваат фиданки, младици се витлаат, лисја сламки, пеплишта; фиукат ветровите, урликаат како дивина, се витлаат по земјата, се креваат нагоре, фаќаат широк простор кон небото, и пак се спуштаат над селото и над брегот раскинувајќи го и чадот од дувалото во таа нивна борба.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)