Главно зборуваше за својата голема тага, за тоа како ја будат среде сон гласовите на несреќата; го проколнуваше оној „кој му ја фрли смртта в прегратка“; но како што минуваше времето не забораваше да забележи дека нејзин Ролан таму горе сигурно е задоволен бидејќи на неговата могила секој ден осамнува свежо цвеќе.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Не знам од која причина но Трајчеица и од мене криеше кој сѐ го посетува гробот на Генералот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)