корне (гл.) - и (сврз.)

Корнеше и им ја јадеше одерената кожа на поклонениците.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Вирее и таму кај умираш, на полиња распослани и брегови, под лед и под тежина, како билка лековита, под коров, додека го корнеш и во истиот миг или ја собираш за да се удвојува или исчезнува.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Иди така водата откај Вендиовци, се мати, се пени, и сѐ под себе корне и понесува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И тој ги корнеше и ги префрлаше тие камчишта на сината месечина, ги заџидаруваше сиот извиен под нивната тежина, ги беспокоеше мртвите во она свое крваво беснило, од онаа страна на разумното, за кое што сепак ниеден од нив не промолви ни зборче.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)