Предаден е живописно Летот
таа нес(о)вршена именка
таа нимфоманка
тлоцртот на гризодушјето
живиот песок на егзилот
- штрковата земја, навидум пуста
стравот да се користи истиот јазик
да се проколне, зборот да оживее.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Да замислиме, доколку воопшто е можно да се замисли таква наизглед бесмислица, дека зборот „јако“ во нашиот јазик значи и „јако“ и „слабо“ (dass das Wort “stark” in der deutschen Sprache sowohl “stark” als “schwach” bedeute); дека именката „светлост“ се користи за означување како на „светлост“ така и на „темнина“; дека некој пивото го нарекува “пиво”, додека некој друг го користи истиот збор кога зборува за вода; го замислиме ли тоа, сме ја доловиле необичната пракса со која старите Египјани обично се служеле во својот јазик.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Предметот е комплициран во техничка смисла, има многу преклопувања меѓу термините; различни автори користат исти термини со различни значења; литературата е напишана на три водечки јазици: германски, англиски и француски, што уште повеќе го потенцира проблемот на преведување.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Зад ова але е залепено алето од невестата Видуша кое го користи истиот ендек и истата вода што тече под нив.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
И ги користи истите грди зборови од ЈНА.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)