Забележувам како кон нив се упатуваат коректно облечени луѓе, исполнети, кои контрастираат со другите луѓе, ослабени, со испиени лица и скромно облечени, видени дотогаш и подоцна.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Првиот глас продолжува со пеење на „контра-темата“ одн. секундарна тема, избрана за да контрастира со главната на ритмички, хармониски и мелодиски план.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Откако го испи со Мајка утринскиот чај на чардакот, Татко го облече единствениот костум што го имаше, стави излитена вратоврска и ја зеде црната паларија, со новата кордела, која јасно контрастираше со капата, ја зеде старата чанта, донесена од Цариград и носена низ неколку режими, излезе од дома упатувајќи се кон куќата на Климент Камилски.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Едноставниот мебел контрастираше со барокната вегетација.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Го гледаше како оди гордо исправен и како живо контрастира со изгледот, синиот костум, облеката во нашето старо маало, меѓу луѓето со работнички и селски облеки, жени со разнобојни и посрмени народни носии, кои ги носеле во планинските села.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Величествената мермерна палата, извишена и расположена во медитеранската синевина, контрастираше со палатите на блиската, урната Картагина.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)