клекне (гл.) - до (предл.)

На мајка ми ѝ се нажалило, направила голем ризик, ја симнала тепсијата од глава и стомната со вода и клекнала до неа да ѝ го извади трнот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Некое клекнало до мртвата мајка: ѝ ја мрда главата, ја дрпа да се разбуди.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Онисифор Проказник клекна до мене. „Тој е зад ридон, така ли е?“ По белегот на лицето му се лизгаше жолтеникава шурка сонце.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Клун на птица можеше со еден удар да ми го ископа срцето, штрковите можеа да ме приковаат за земја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Човекот клекна до мене и се насмевна. - Па ти го имаш Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
„Ох, навистина? Добро“, рече таа, без многу интерес и речиси веднаш потоа клекна до печката за да направи кафе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)