кикоти (гл.) - и (сврз.)

Пред легнување се кикотеа и говореа за жени. Лежеше крај нив и молкум го слушаше нивното шепотење.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Слушателите околу него се кикотат и шепотат нешто младичко. Пламнува и се исправа.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Меѓутоа, се случило на втор ден Божик да бидат близнаци, црномуресто машко и девојченце со руси коси.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Селските ломотливци шепотеле сешто, се кикотеле и се крстеле, но треварите станале пријатели, браќа со иста љубов кон малечките - машкото Пандило, женското Панделка ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не, туку страв во главата на Дипигус, вкрстени слики од предубедувања и стрипови, или едноставно рефлекс врежан со мастило како еден енграм- тетоваж?!) Дипигус се задушува и ја исплукува рибината глава, по што и Пајо Ентропија и Даркер и останатите девет лошотии на масата почнуваат да се кикотат и да ги плукаат несварените залаци.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И што? Прострелени, тие ќе се кикотат и нема да ги следат своите сенки.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се врволкам јас околу неа како петел, а таа се кикоти и ме предизвикува да ѝ давам комплименти.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тогаш мене ми удри крв во главата. – Враќај го – велам – назад!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Григор се кикоти и го собира челото ко зелник. Пак ги покажува пожолтените заби.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зората во моето поле е како виолина напрегната Ридовите молчаливо руменеат како мислата на мене а гулабите играат во синевината како нашето чекање Виолината го крие во росата цвркотот на будењето Тој е како твојот смев набрекнат во младите гради Сонцето заигра по жиците и плисна млеко на музиката по сонливата трева Зората се кикоти и примира од смеа...
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)