кара (гл.) - во (предл.)

Сега, катаноќ ги слушам како си играат, како се караат во мене, поточно во просторот меѓу слепоочниците и темето.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Анатема им коската, ако сакаат да се караат, нека се караат во црквите си, ако сакаат да си извадат и очити.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)