Кога сакаш да си буден, сонот некако полесно ти капе леплива смола меѓу клепките, кога зеваицата ќе почне да се реди од човек на човек, по снагата се разлева топлина, недовршена мисла се смрзнува и остава зад себе празнота.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)