Сигурно и вам ви е познат оној став што секогаш го користиме како изговор кога не знаеме што точно да правиме со себе и велиме „само малку, колку да утепам време“, а го кажуваме со длабоко потсвесно сознание дека „времето нѐ утепува нас“.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
„Немаш страв. Ти своето мислење за непостоењето на бесмртноста го кажуваш со таква рамнодушност, како да си потполно уверен во својата бесмртност.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
„Не разбирам што точно сакаш да кажеш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
— Имате забелешки? — Тие и тие, им кажувам со помислување, со почекување.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)